رسول خدا صلی‌الله‌علیه‌وآله: وقتی به معراج برده شدم و به آسمان چهارم رسیدم که دیگر جبرئیل نمی‌توانست من را همراهی کند، خانه‌ای دیدم از یاقوت سرخ. جبرئیل به من گفت: ای محمّد، این «بیت المعمور» را خدا پنجاه هزار سال قبل از خلقت آسمان‌ها و زمین خلق کرده است. آن‌جا
امام صادق علیه‌السلام: رسول خدا صلی‌الله‌علیه‌وآله به ابوبکر، عمر و علی علیه‌السلام مأموریت داد که به غار اصحاب کهف بروند. بعد، ابوبکر وضوی کاملی بگیرد و دو رکعت نماز بخواند و سه بار اصحاب کهف را صدا کند. اگر جواب او را دادند که هیچ، وگرنه عمر این کار را
ابوموسی مشرقانی: در محضر امام صادق علیه‌السلام بودم و جمعی از اهل کوفه هم حضور داشتند. از ایشان درباره آیه «لَئِنْ أشْرَکْتَ لَیَحْبَطَنَّ عَمَلُک»{اگر مشرک شوی تمام اعمالت تباه می‌شود.}(زمر/65) پرسیدند. امام(ع) فرمود: معنای این آیه، آن‌طور نیست که تصوّر می‌کنید. وقتی خدای عزّوجل به پیامبر(ص) سفارش کرد که علی
جابر جُعفی: از امام صادق علیه‌السلام درباره تفسیر آیه «وَ إنَّ مِن شیعَتِهِ لَإبراهیم»{بی‌تردید، ابراهیم از پیروان اوست}(صافات/83) پرسیدم. ایشان فرمود: وقتی خدای سبحان، ابراهیم(ع) را آفرید و چشمش را بینا کرد، نگاه کرد و نوری در کنار عرش دید. گفت: خدایا، این نور چیست؟ فرمود: این نور محمد(ص)، برگزیده
ابن مسعود: پیامبر(ص) در بستر مرگ بود و من برای عیادت پیش ایشان رفتم. وقتی وارد مسجد شدم، مردم را دیدم که آن چنان ساکت بودند انگار پرنده روی سرشان لانه کرده باشد! در همین لحظات، امیرالمؤمنین علی بن ابی‌طالب علیه‌السلام آمد و به رسول خدا صلی‌الله‌علیه‌وآله سلام کرد. در
امام صادق علیه‌السلام: خدای متعال می‌فرماید: ای ابراهیم، «إنّیِ جاعِلُکَ لِلنّاسِ إماما»{من تو را امام مردم قرار دادم}(بقره/124). ابراهیم عرض کرد: «وَ مِن ذُرّیَّتی»{از دودمانم چطور؟} خدا پاسخ داد: «لا یَنالُ عَهْدِی الظّالِمین»{پیمان من به ظالمان نمی‌رسد}. ظالم کسی است که برای خدا شریک قرار دهد و برای بت‌ها قربانی
ابن عباس: کسی که در آیه «وَ أذانٌ مِنَ اللَّهِ وَ رَسولِهِ إلَی النّاسِ یَوْمَ الْحَجِّ الْأکْبر»{[این آیات] اعلامی است از طرف خدا و پیامبرش به مردم در روز عید قربان.}(توبه/3)، حکم خدا و پیامبرش را به مردم اعلام کرد، امیرالمؤمنین علی بن ابی‌طالب علیه‌السلام بود که چهار مطلب را
ابن عباس: علی علیه‌السلام بزرگ و رهبر و پیشتاز آیاتی است که با عبارت «یا أیُّهَا الَّذینَ آمَنواْ» در قرآن است. و خداوند اصحاب پیامبر صلی‌الله‌علیه‌وآله را ملامت کرده اما از علی علیه‌السلام فقط به نیکی یاد کرده است. سؤال شد: در کجای قرآن، صحابه ملامت شده‌اند؟ ابن عباس گفت:
امام باقر علیه‌السلام: در آیه «وَ بَشِّرِ الَّذینَ آمَنواْ وَ عَمِلواْ الصّالِحاتِ أنَّ لَهُمْ جَنّاتٍ تَجْری مِن تَحْتِهَا الْأنْهارُ کُلَّما رُزِقواْ مِنْها مِن ثَمَرَةٍ رِزْقًا قالواْ هٰذَا الَّذی رُزِقْنا مِن قَبْلُ وَ أُتواْ بِهِ مُتَشابِهًا وَ لَهُمْ فیها أزْواجٌ مُطَهَّرَةٌ وَ هُمْ فیها خالِدونَ»{به کسانی که ایمان آورده، و کارهای
ربیع بن قریع: پیش عبدالله بن عمر بودیم که مردی از اهالی بنی‌تمیم به نام حسّان بن وابصه به او گفت: دو نفر را دیدم که درباره علی(ع) و عثمان صحبت می‌کردند و از هیچ توهینی در حق آنها کوتاهی نکردند! ابن عمر گفت: اگر لایق لعن بودند، خدا آنها
