أمیرالمؤمنین علیه‌السلام: هر که خدا را دوست بدارد، پیامبر را دوست داشته است و هر که پیامبر را دوست بدارد، ما را دوست داشته است و هر که ما را دوست بدارد، شیعیان ما را دوست داشته است و ما و شیعیان ما از یک خلقت و طبيعت هستیم و
سید بن طاووس: در تفسیر ابن جحام خوانده‌ام که مصداق آیه «إنَّما وَلیُّکُم اللهُ وَ رَسولُهُ …» از نود راه که همگی اسناد پیوسته دارند و اغلب از رجال مخالف اهل بیت هستند، علی علیه‌السلام دانسته شده است؛ که از جمله راویان می‌توان به: علی علیه‌السلام، عمر بن خطاب، عثمان
از امام باقر علیه‌السلام درباره آیه «إنَّما وَلِیُّکُمُ اللّهُ وَ رَسولُهُ وَ الَّذینَ ءامَنواْ…» آمده که: جمعی از یهودیان از جمله: عبدالله بن سلام، أسد، ثعلبه، ابن یامین و ابن صوریا اسلام آوردند. اینان نزد رسول خدا صلی الله علیه و آله آمده و عرض کردند: ای پیامبر خدا، موسی،
در نامه‌ای که امام علی النقی علیه‌السلام در باب جبر و اختیار به مردم اهواز نوشته می‌فرماید: صحیح‌ترین روایتی که قرآن بر آن مهر تأیید زده است، روایتی است اجماعی از رسول اکرم صلی الله علیه و آله که در آن می‌فرماید: «من دو جانشین بعد از خودم برایتان بر
ابن عباس: روزی عبدالله بن سلام و جماعتی از یهودیان مسلمان شده به ملاقات رسول خدا صلی الله علیه و آله آمده و عرض کردند: یا رسول الله؛ خانه‌های ما دور از اینجاست و جز مسجد جایی برای گفتگو نمی‌یابیم. قوم ما چون دریافتند ما خدا و رسول او را
عمار یاسر: علی بن ابی طالب در حال خواندن نافله بود که در حالت رکوع سائلی نزد وی آمد. پس انگشتری خود را در آورد و به سائل داد. سپس نزد رسول خدا صلی الله علیه و آله آمده و آن حضرت را از موضوع آگاه نمود. آنگاه آیه: «إنَّما
ابن أبی یعفور: به امام صادق علیه‌السلام عرض کردم: آیا دینی را که با آن خدا را پرستش می‌کنم بر تو عرضه دارم؟ فرمود: آری. عرض کردم : «أشهد أن لا إله اِلّا الله وَ أشهَدُ أنّ محمّداً رسول الله، اقرار می‌کنم به آنچه از جانب خدا آمده است.» سپس
امام باقر علیه‌السلام می‌فرماید: مقصود از آیه «إِنَّمَا وَلِیُّکُمُ اللَّهُ وَ رَسُولُهُ وَ الَّذِینَ ءَامَنُواْ» امامان هستند.
امام صادق علیه‌السلام: وقتی آیه «إنَّما وَلیُّکُمُ اللّهُ وَ رَسولُهُ…» نازل شد، جمعی از صحابه در مسجد مدینه گرد آمده و نظر یکدیگر درباره این آیه را جویا می‌شدند. یکی گفت: ما اگر این آیه را نپذیریم، تمام آیات قرآن را نپذیرفته‌ایم، و اگر بدان ایمان آوریم، زیر بار ذلتی
جابر بن عبدالله انصاری: در محضر رسول خدا صلی الله علیه و آله نشسته بودیم که یک عرب پریشان حال و ژولیده احوال بر ما وارد گشت که جامه‌های کهنه و پاره بر تن داشت و فقر از رخسارش می‌بارید. وقتی وارد شد و سلام داد، این ابیات را خواند:
