امام صادق علیه‌السلام: آیات «وَ إنَّهُ لَتَنزیلُ رَبِّ الْعالَمینَ * نَزَلَ بِهِ الرّوحُ الْأمینُ * عَلیٰ قَلْبِکَ لِتَکونَ مِنَ الْمُنذِرین»{راستی که این، وحی پروردگار جهانیان است. روح الامین آن را بر دلت نازل کرد، تا از [جمله] هشداردهندگان باشی.}(شعراء/192-194) درباره ولایت است و در حق امیرالمؤمنین علیه‌السلام بوده و در
امام باقر علیه‌السلام درباره معنی «نعیم» در آیه «ثُمَّ لَتُسئَلُنَّ یَوْمَئِذٍ عَنِ النَّعیم»{در همان روز است که از نعمت پرسیده خواهید شد.}(تکاثر/8) فرمود: به معنی امنیت و تندرستی و ولایت علی علیه‌السلام است.
رسول خدا صلی الله علیه و آله به علی علیه‌السلام فرمود: قسم به آنکه محمّد را به حق به پیامبری فرستاد، هرکه تو را انکار کند به من ایمان نیاورده و آنکه ولایت تو را منکر گردد، نبوّت مرا انکار کرده و هرکه به تو ایمان نداشته باشد، به خدا
ابن عباس درباره آیه «أمْ یَحْسُدونَ النّاسَ عَلیٰ ما آتاهُمُ اللَّهُ مِن فَضْلِهِ»{به مردم، برای آنچه خدا از فضل خویش به آنان عطا کرده حسادت می‌کنند}(نساء/54) می‌گوید: این آیه درباره رسول خدا صلی الله علیه و آله و علی علیه‌السلام نازل شد.
امام حسن علیه‌السلام، آیه «وَ أمّا بِنِعْمَةِ رَبِّکَ فَحَدِّث»(ضحی/11) را اینگونه معنا کرده‌اند: ای محمّد، در مورد الطاف ابوطالب در حق خودت، و فضائل علی علیه‌السلام در کتاب خدا سخن بگو تا ولایت او را بپذیرند.
امام باقر علیه‌السلام درباره آیه «يَعْرِفونَ نِعْمَةَ اللَّهِ ثُمَ يُنْکِرونَها وَ أکْثَرُهُمُ الْکافِرونَ»{آنها نعمت خدا را می‌شناسند؛ سپس آن را انکار می‌کنند؛ و اکثرشان کافرند}(نحل/83) می‌فرماید: خداوند مردم را با ولایت علی علیه‌السلام آشنا کرد و به آنان امر فرمود که ولایت وی را بپذیرند، اما [بعضی از] آنها بعد
امام باقر علیه‌السلام درباره آیه «یُدْخِلُ مَن یَشاءُ فی رَحْمَتِهِ»{هر که را بخواهد، در رحمتش وارد می‌کند}(شورا/8 و انسان/31) می‌فرماید: منظور از «رحمت»، علی بن ابی طالب علیه‌السلام است.
امام باقر علیه‌السلام: در آیه «قُلْ بِفَضْلِ اللَّهِ وَ بِرَحْمَتِهِ فَبِذٰلِکَ فَلْيَفْرَحوا»،{بگو که باید به فضل و رحمت خدا شادمان شوند}(یونس/58)، منظور از «فضل‌الله»، اقرار به نبوّت رسول خدا صلی الله علیه و آله است و منظور از «رحمته» اقرار به ولایت علی علیه‌السلام است.
امام باقر علیه‌السلام درباره آیه: «وَ یُؤْتِ کُلَّ ذی فَضْلٍ فَضْلَهُ»{به هر صاحب فضیلتی، به مقدار فضیلتش ببخشد}(هود/3) می‌فرماید: او علی بن ابی طالب علیه‌السلام است.
ابن عباس: در آیه «قُلْ بِفَضْلِ اللَّهِ وَ بِرَحْمَتِهِ فَبِذٰلِکَ فَلْيَفْرَحوا»،{بگو که باید به فضل و رحمت خدا شادمان شوند}(یونس/58) منظور از «فضل‌الله» پیامبر صلی الله علیه و آله است و منظور از «رحمته» علی علیه‌السلام است.
