ابن عباس: در مکه بودیم که پیامبر صَلی الله و علیهِ و آله دست علی بن ابی‌طالب علیه‌السلام و دست من را گرفت و چهار رکعت نماز خواند. بعد، سر به آسمان برداشت و فرمود: خدایا، پیامبرت موسی بن عمران(ع) از تو حاجت خواست و گفت: «رَبِّ اشْرَحْ لی صَدْری
أسماء بنت عمیس: دیدم رسول خدا صلی‌الله‌علیه‌وآله که در مقابل کوه ثَبیر ایستاده بود و می‌گفت: ثبیر درخشید، ثبیر درخشید. خدایا، من همان چیزی را از تو می‌خواهم که برادرم موسی(ع) از تو خواست: «خدایا، ظرفیتم را برای تحمل مشکلات، بیشتر کن. مأموریتم را برایم آسان کن. زبانم را روان
امام باقر علیه‌السلام: در آیه «أ فَمَن یَعْلَمُ أنَّما أُنزِلَ إلَیْکَ مِن رَبِّکَ الْحَقُّ کَمَنْ هُوَ أعْمیٰ إنَّما یَتَذَکَّرُ أُوْلُواْ الْألْباب»{آنانی که حقانیتِ گفته‌هایی را درک می‌کنند که از طرف خدا فرستاده شده، آیا مثل کوردل‌هایی هستند که از درک حقایق عاجزند؟! تنها، خردمندانِ روشن‌دل به‌خود می‌آیند}(رعد/19) منظور از عبارت
ابن مسعود: رسول خدا صلی‌الله‌علیه‌وآله به من فرمود: ای پسر مسعود، بدان که آیه «وَ اتَّقواْ فِتْنَةً لا تُصیبَنَّ الَّذینَ ظَلَمواْ مِنکُمْ خاصَّةً»{بترسید از فتنه‌ای که تنها دامن ستمکاران شما را نمی‌گیرد!}(انفال/25) درباره علی علیه السلام نازل شده است. من این روایت را به تو می‌سپارم و نام بزرگِ ستمگران
ابن عباس: عبدالله بن اُبَیّ و دوستانش با جمعی از صحابه پیامبر صلی‌الله‌علیه‌وآله مواجه شدند. عبدالله به همراهانش گفت: ببینید به این احمق‌ها چه می‌گویم! ناگهان، دست علی علیه‌السلام را گرفت و گفت: آفرین به پسرعموی رسول خدا و داماد او، سرور بنی‌هاشم بعد از رسول خدا. علی صلوات الله
جابر بن عبدالله انصاری: آیه «لَقَدْ رَضیَ اللَّهُ عَنِ الْمُؤْمِنینَ إذْ یُبایِعونَکَ تَحْتَ الشَّجَرَةِ فَعَلِمَ ما فی قُلوبِهِمْ فَأنْزَلَ السَّکینَةَ عَلَیهِمْ وَ أثابَهُمْ فَتْحاً قَریباً»{خداوند از مؤمنان -هنگامی که در زیر آن درخت با تو بیعت کردند- راضی و خشنود شد. خدا آنچه را در درون دلهایشان پنهان بود می‌دانست؛
حبّه عُرَنی: وقتی رسول خدا صلی‌الله‌علیه‌وآله دستور داد درها و خانه‌هایی که به مسجدالحرام باز می‌شدند، بسته شوند، این کار برای صاحبان آن خانه‌ها سخت آمد. دیدم حمزه بن عبدالمطلّب، لباس قرمزی به تن داشت و در حالی که اشک می‌ریخت، گفت: عمویت و ابوبکر و عمر و عباس را
انس بن مالک و بریده اسلمی: رسول خدا صلی‌الله‌علیه‌وآله آیات «فی بُیوتٍ أذِنَ اللَّهُ أنْ تُرْفَعَ وَ یذْکَرَ فیهَا اسْمُهُ یسَبِّحُ لَهُ فیها بِالْغُدُوِّ وَ الآصالِ * رِجالٌ لا تُلْهِیهِمْ تِجارَةٌ وَ لا بَیعٌ عَنْ ذِکْرِ اللَّهِ وَ إقامِ الصَّلاةِ وَ إیتاءِ الزَّکاةِ یخافونَ یوْماً تَتَقَلَّبُ فیهِ الْقُلوبُ وَ الأبصارُ»{[نورِ
مقداد بن اسود کندی: همراه رسول خدا صلی‌الله‌علیه‌وآله بودیم. ایشان دست به پرده کعبه می‌فرمود: خدایا، بازویم را قوی کن و پشتیبان من باش. به من شرح صدر بده و اسمم را بر سر زبان‌ها بینداز! جبرئیل علیه‌السلام نازل شد و گفت: ای محمّد بخوان! فرمود: چه بخوانم؟ گفت: بخوان:
امام صادق علیه‌السلام درباره آیه «الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذی هَدانا لِهٰذا وَ ما کُنّا لِنَهْتَدیَ لَوْ لا أنْ هَدانَا الله»{همه ستایش‌ها ویژه خداست که ما را به این هدایت کرد، و اگر خدا ما را هدایت نمی‌کرد هدایت نمی‌شدیم.}(اعراف/43) فرمود: وقتی روز قیامت به پا شود، خداوند پیامبر صلی‌الله‌علیه‌وآله و علی
