حبّه عُرَنی: وقتی رسول خدا صلی‌الله‌علیه‌وآله دستور داد درها و خانه‌هایی که به مسجدالحرام باز می‌شدند، بسته شوند، این کار برای صاحبان آن خانه‌ها سخت آمد. دیدم حمزه بن عبدالمطلّب، لباس قرمزی به تن داشت و در حالی که اشک می‌ریخت، گفت: عمویت و ابوبکر و عمر و عباس را
انس بن مالک و بریده اسلمی: رسول خدا صلی‌الله‌علیه‌وآله آیات «فی بُیوتٍ أذِنَ اللَّهُ أنْ تُرْفَعَ وَ یذْکَرَ فیهَا اسْمُهُ یسَبِّحُ لَهُ فیها بِالْغُدُوِّ وَ الآصالِ * رِجالٌ لا تُلْهِیهِمْ تِجارَةٌ وَ لا بَیعٌ عَنْ ذِکْرِ اللَّهِ وَ إقامِ الصَّلاةِ وَ إیتاءِ الزَّکاةِ یخافونَ یوْماً تَتَقَلَّبُ فیهِ الْقُلوبُ وَ الأبصارُ»{[نورِ
مقداد بن اسود کندی: همراه رسول خدا صلی‌الله‌علیه‌وآله بودیم. ایشان دست به پرده کعبه می‌فرمود: خدایا، بازویم را قوی کن و پشتیبان من باش. به من شرح صدر بده و اسمم را بر سر زبان‌ها بینداز! جبرئیل علیه‌السلام نازل شد و گفت: ای محمّد بخوان! فرمود: چه بخوانم؟ گفت: بخوان:
امام صادق علیه‌السلام درباره آیه «الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذی هَدانا لِهٰذا وَ ما کُنّا لِنَهْتَدیَ لَوْ لا أنْ هَدانَا الله»{همه ستایش‌ها ویژه خداست که ما را به این هدایت کرد، و اگر خدا ما را هدایت نمی‌کرد هدایت نمی‌شدیم.}(اعراف/43) فرمود: وقتی روز قیامت به پا شود، خداوند پیامبر صلی‌الله‌علیه‌وآله و علی
امام باقر و امام صادق علیهماالسّلام: رسول خدا صلی‌الله‌علیه‌وآله [در خلال سخنانی] فرمود: کدام یک از شما وصیت من را قبول می‌کند، یاور من در کارم می‌شود، دِین مرا ادا می‌کند، وعده‌های من را بعد از من به جا می آورد و جانشین من می‌شود؟ دو مرد به سلمان گفتند:
رسول خدا صلی‌الله‌علیه‌وآله: در آیه «فَکَأینْ مِنْ قَرْیةٍ أهْلَکْناها وَ هی ظالِمَةٌ فَهی خاویةٌ عَلىٰ عُروشِها وَ بِئْرٍ مُعَطَّلَةٍ وَ قَصْرٍ مَشید»{چه شهرهای زیادی که مردمش بدکار بودند و ما نابودشان کردیم و جز ویرانه‌ای از آن‌ها به‌یادگار نماند! چه چاه‌های پرآبی که متروک شدند و قصرهای محکم و مرتفعی
امام باقر علیه‌السلام درباره مفهوم آیات «وَ الَّذینَ یَدْعونَ مِن دونِ اللَّهِ لا یَخْلُقونَ شَیْئاً وَ هُمْ یُخْلَقونَ* أمْواتٌ غَیْرُ أحْیاءٍ وَ ما یَشْعُرونَ أیّانَ یُبْعَثونَ * إلٰهُکُمْ إلٰهٌ واحِدٌ فَالَّذینَ لا یؤْمِنونَ بِالآخِرَةِ قُلوبُهُمْ مُنْکِرَةٌ وَ هُمْ مُسْتَکْبِرونَ * لا جَرَمَ أنَ اللَّهَ یعْلَمُ ما یسِرّونَ وَ ما یعْلِنونَ
امام کاظم علیه‌السلام آیات 48 تا 51 سوره حاقه را این‌گونه قرائت و معنا کردند: «إنَّ [وَلایَةَ عَلیٍّ] لَتَذْکِرَةٌ لِلْمُتَّقینَ [لِلْعالَمینَ] * وَ إنّا لَنَعْلَمُ أنَ مِنْکُمْ مُکَذِّبینَ * وَ إنَّ [عَلیّاً] لَحَسْرَةٌ عَلَى الْکافِرینَ * وَ إنَّ [وَلایَتَهُ] لَحَقُ الْیقینِ»{[ولایت علی علیه‌السلام] بدون شک برای پارسایانِ [عالِم] مایه تذکر
امام باقر علیه السلام درباره شأن نزول آیات «ن وَ الْقَلَمِ وَ ما یسْطُرونَ * ما أنْتَ بِنِعْمَةِ رَبِّکَ بِمَجْنونٍ * وَ إنَّ لَکَ لَأجْراً غَیرَ مَمْنونٍ * وَ إنَّکَ لَعَلىٰ خُلُقٍ عَظیمٍ * فَسَتُبْصِرُ وَ یبْصِرونَ * بِأیکُمُ الْمَفْتونُ»{ن، قسم به قلم و آنچه می‌نویسند که به نعمت پروردگارت
ابابصیر: امام صادق علیه‌السلام، ولایت امیرالمؤمنین علیه‌السلام را مصداق و منظور آیه «وَ مَنْ أعْرَضَ عَن ذِکْری فَإنَّ لَهُ مَعیشَةً ضَنکاً وَ نَحْشُرُهُ یَوْمَ الْقیامَةِ أعْمیٰ»{هر کس از یاد من روگردان شود، زندگی سخت و تنگی خواهد داشت و روز قیامت، او را نابینا محشور می‌کنیم!}(طه/124) دانسته است. عرض کردم:
