امام سجاد علیه‌السلام: در روز شورا(1)، علی علیه‌السلام با استناد به آیه «فَإن زَلَلْتُم مِن بَعْدِ ما جاءَتْکُمُ الْبَیِّناتُ فَاعْلَمواْ أنَّ اللَّهَ عَزیزٌ حَکیمٌ»{اگر بعد از آنکه دلایل و نشانه‌های روشن برای شما آمد، لغزیدید نهایتاً بدانید که خدا [در انتقام از شما] توانای شکست‌ناپذیر و حکیم است.}(بقره/209)، از حقّ خود در مقابل کسانی که حق او را نادیده گرفته بودند و او را از رسیدن به جایگاهی که مستحق بود، به تأخیر انداختند، استدلال کرد، هرچند تنها به خود ضرر زدند؛ زیرا علی علیه‌السلام مانند کعبه است که خدا دستور داده به سمت آن نماز بخوانند و در امور دین و دنیا به آن اقتدا کنند، و همان‌طور که اگر کافران از کعبه روگردان بشوند، از شرف و فضل آن چیزی کم نمی‌شود، آخر شدن علی علیه‌السلام به علت بی‌عدالتی کوته‌فکران و ظالمان در دستیابی به خلافت هم عیب و نقصی برای او شمرده نمی‌شود.

در روز شورا، علی علیه‌السلام بعد از اینکه بهانه‌ها را رد کرد، به حاضران هشدار داد و در دفاع از حقش، گفتنی‌ها را گفت، این‌طور فرمود:

ای دوستان عاقل، مگر خدا ما را نهی نکرده از اینکه برای او بت‌هایی درست کنیم که نه عقل دارند، نه می‌شنوند و نه مثل ما فهم دارند؟! آیا رسول خدا(ص) من را برپاکننده دین و دنیای شما قرار نداد؟! آیا من را پناهگاه شما در وحشت و ترس قرار نداد؟! آیا نگفت: علی با حق است و حق با علی است؟! آیا نگفت: من شهری از علم هستم و علی هم دروازه آن؟! نمی‌بینید که من به دانش شما بی‌نیازم و شما نیازمند دانش من هستید؟ آیا خدا به علما دستور داده که از کسی که علمی ندارد، تبعیّت کنند، یا اینکه فرمان داده، کسی که نمی‌داند از کسی که می‌داند تبعیّت کند؟! ای مردم، چرا سلسله مراتب را نقض می‌کنید؟! چرا کسی را پس می‌زنید که خدای کریمِ وهّاب جلو انداخته؟! آیا رسول خدا(ص) هنگام خواستگاری از فاطمه(س)، من را به بهترین شما ترجیح نداد؟! آیا آن زمانی که مشغول خوردن گوشت پرنده‌ای بود و به من هم از آن گوشت داد، نفرمود که من بهترین آفریده هستم(2)؟! آیا خدا من را شبیه‌ترین شخص به پیامبرش محمّد(ص) قرار نداد؟! حالا شما شبیه‌ترین فرد به پیامبر(ص) را پس می‌زنید و دورترین فرد در شباهت به او را جلو می‌اندازید؟! چرا فکر نمی‌کنید و عقل خود را به کار نمی‌گیرید؟!

ایشان همین‌طور و با همین شیوه با آن‌ها احتجاج و استدلال می‌کرد، ولی آنها از کاری که قبلاً تصمیم به انجامش گرفته بودند، غافل نشدند و به انتخاب کسی راضی شدند که ترجیح داده بودند.

پ.ن(1): روزی که در آن، شورایی شش نفره از صحابه برای انتخاب خلیفه سوم تشکیل شد و نتیجه آن، انتخاب عثمان بن عفان به‌عنوان خلیفه مسلمانان بود.

پ.ن(2): اشاره به حدیث «طیر مشوی».