ابن عباس: برای رسول خدا صلی‌الله‌علیه‌وآله خبر آورده بودند که عده‌ای از اهل قریش از اینکه ایشان، علی(ع) را با لقب «امیرالمؤمنین» نام برده بود، ناراحت شدند و آن را انکار می‌کنند. پیامبر(ص) به منبر رفت و فرمود:
ای مردم، خدای عزّوجل من را به عنوان فرستاده خودش پیش شما فرستاد و به من فرمان داد که علی(ع) را بعد از خودم، به رهبری و امیری شما منصوب کنم. بدانید که من برای هر کس نبی بوده‌ام، علی(ع) هم امیر اوست. امارتی که خدای عزّوجل بر شما قرار داده و به من فرمان داده که شما را از آن باخبر کنم تا گوش‌به‌فرمان و مطیع او باشید و اگر به شما فرمانی داد، فرمانش را اجرا کنید و اگر شما را از چیزی نهی کرد، آن را ترک کنید.
بدانید که نه در زمان حیات من و نه بعد از من، کسی رهبرِ علی(ع) نخواهد بود، چون که خدای تبارک و تعالی او را به رهبری شما قرار داده و لقب «امیرالمؤمنین» را بر او گذاشته است، و قبل از او کسی را با این لقب، نام نبرده است.
من آن چیزی را که درباره علی(ع) باید به شما ابلاغ می‌کردم، ابلاغ کردم. پس، هرکس درباره او از من اطاعت کند، از خدا اطاعت کرده، و هر که در مورد او از من نافرمانی کند، از خدای عزّوجل نافرمانی کرده است و هیچ حجّت و دستاویزی پیش خدا نخواهد داشت و عاقبتش جهنم و جایی است که خدای عزّوجل در کتابش فرموده: «وَ مَن یَعْصِ اللَّهَ وَ رَسولَهُ وَ یَتَعَدَّ حُدودَهُ یُدْخِلْهُ نارًا خالِدًا فیها»{آن کس که نافرمانی خدا و پیامبرش را کند و از مرزهای او تجاوز نماید، او را در آتشی وارد می‌کند که جاودانه در آن خواهد ماند.}(نساء/14).
