امام صادق علیه‌السلام: رسول خدا صلی‌الله‌علیه‌وآله فرمود: جبرئیل از طرف خدا به من گفت: هرکس بداند که خدایی به غیر از من نیست و یکتا و تنهایم و اینکه محمّد بنده و فرستاده من است، و علی‌بن‌ابی‌طالب خلیفه من و امامانی که از فرزندان او هستند حجّت‌های من هستند، به رحمت خودم او را به بهشت وارد می‌کنم و با بخشش خودم از آتش نجاتش می‌دهم و اجازه می‌دهم در جوار من باشد. نعمتم را بر او تمام می‌کنم و از خالصان و مخلصان خودم قرارش می‌دهم، به طوری که هر وقت مرا صدا بزند، اجابتش می‌کنم و اگر حاجتی داشته باشد برآورده می‌کنم و اگر خودش چیزی نخواهد، من به او عطا می‌کنم و اگر بدی کرد، بر او رحم می‌کنم. اگر از من فراری باشد، به سمت خودم برمی‌گردانم و اگر برگشت، او را می‌پذیرم، و اگر درِ خانه مرا بزند، آن را به رویش باز می‌کنم.
هرکس شهادت ندهد که خدایی به غیر از منِ یگانه نیست یا اینکه این شهادت را بدهد ولی اقرار نکند که محمّد بنده و فرستاده من است یا اینکه این را هم گواهی بدهد ولی شهادت ندهد که علی‌بن‌ابی‌طالب خلیفه من است و یا اینکه شهادت ندهد که امامانی که از فرزندان او هستند حجّت‌های من هستند، بدون شک منکر نعمت من شده و عظمت مرا کوچک شمرده است و به آیات و کتب من کافر شده است. این شخص اگر سراغ من بیاید، راهش نمی‌دهم و اگر از من درخواستی کند برآورده نمی‌کنم، و اگر من را صدا بزند، صدایش را نخواهم شنید و اگر من را صدا بزند، دعایش را نخواهم شنید، و اگر امیدی به من داشت، ناامیدش می‌کنم. این‌ها، کیفر او از طرف من است و من نسبت به بندگان ستمگر نیستم.
جابر بن عبدالله انصاری بلند شد و گفت: یا رسول الله، امامانی که از فرزندان علی‌بن‌ابی‌طالب هستند، چه کسانی هستند؟ پیامبر(ص) فرمود: حسن و حسین که هر دو سرور جوانان اهل بهشت هستند، و بعد سیّد و سرور عابدان زمان خود، علی بن حسین، بعد از او باقر، محمّد بن علی که او را از نزدیک خواهی دید. ای جابر، وقتی او را دیدی سلام من را به او برسان. بعد از او هم به ترتیب، جعفر بن محمّد صادق، موسی بن جعفر کاظم، علی بن موسی الرضا، محمّد بن علی تقی، علی بن محمّد هادی، حسن بن علی زکیّ و بعد از او فرزندش آن قائم به حق، مهدی اُمّت من که زمین را پس از پر شدن از ظلم و ستم، پُر از عدل و داد خواهد کرد.
ای جابر، این‌ها جانشینان، خلفا، فرزندان و خانواده من هستند؛ هرکس از آنان اطاعت کند از من اطاعت کرده و هرکس از آنان نافرمانی کند، از من نافرمانی کرده و کسی که منکر یکی از آنان شود، منکر من شده است. خداوند به برکت وجود ایشان و با اذن و اجازه خود نمی‌گذارد آسمان بر زمین بیفتد و به خاطر ایشان است که نمی‌گذارد زمین به لرزه افتاده و مردم را در خود فرو ببرد.
