امام باقر

‌امام باقر علیه‌السلام درباره معنی آیه «فَاغْفِرْ لِلَّذینَ تابواْ وَ اتَّبَعواْ سَبیلَکَ وَ قِهِمْ عَذابَ الْجَحیم»{کسانی را که توبه کرده و راه تو را دنبال کرده اند ببخش و آنها را از عذاب آتش نگاه دار}(غافر/7) می‌فرماید: «فَاغْفِرْ لِلَّذینَ تابواْ» یعنی از ولایت جماعت بنی‌اُمیّه توبه کردند. «اتَّبَعواْ سَبیلَکَ» یعنی

‌امام صادق و ‌امام باقر علیهماالسلام می‌فرمایند: در آیه 34 سوره محمد، منظور از «إنَّ الَّذینَ کَفَرواْ» یعنی بنی امیه و منظور از «صَدّواْ عَن سَبیلِ الله» یعنی اینکه مانع ولایت علیّ بن ابی طالب علیه‌السلام شدند.

‌امام باقر علیه‌السلام درباره آیه «فَضَلّوا فَلا یَستَطیعونَ سَبیلاً»{گمراه شدند و نمی‌توانند راه را پیدا کنند}(اسراء/48 و فرقان/9) فرمود: منظور، راهی به سوی ولایت علی علیه‌السلام است، علی علیه‌السلام خودِ «سبیل» است.

‌امام باقر علیه‌السلام درباره آیه «یا لَیْتَنی اتَّخَذْتُ مَعَ الرَّسولِ سَبیلاً»{ای کاش با پیامبر راهی برمی‌گزیدم}(فرقان/27) می‌فرماید: یعنی «ای کاش همراه پیامبر، علی علیه‌السلام را نیز برمی‌گزیدم.»

امام باقر علیه السّلام درباره آیه «أفَکُلَّما جاءَکُمْ رَسولُ بِما لا تَهْویٰ أنفُسُکُمُ اسْتَکْبَرْتُمْ فَفَریقًا کَذَّبْتُمْ وَ فَریقًا تَقْتُلون»{هرگاه پیامبری چیزی را که خوشایند شما نبود برایتان آورد، کبر ورزیدید؟ گروهی را دروغگو خواندید و گروهی را کشتید}(بقره/87) فرمود: منظور از «بما لا تهوی انفسکم» موالات و دوستی علی علیه‌السلام

‌امام باقر علیه‌السلام: رسول خدا صلی الله علیه و آله برای دیدار علی علیه‌السلام به خانه وی رفت و فرمود: یا علی، امشب آیه «وَ تَعیها أُذُنٌ واعیَه»(حاقه/12) بر من نازل شد. من از پروردگارم خواستم که این گوش را گوش تو قرار دهد: خداوندا! آن را گوش علی قرار

امام باقر علیه السلام درباره آیه: «فَاصْبِر عَلی ما یَقولون»{در برابر آنچه می گویند شکیبا باش}(طه/130) فرمود: منظور، نپذیرفتن ولایت امیرالمؤمنین علیه السّلام توسط آن‌هاست.

‌امام باقر علیه‌السلام درباره مصداق آیه: «ثُلَّةٌ مِنَ الْأوَّلینَ» ­فرمود: منظور پسر آدم علیه‌السلام بود که به دست برادرش کشته شد و همچنین مؤمن آل فرعون و حبیب نجّار یار عیسی علیه‌السلام. [و منظور از] «وَ قَلیلٌ مِنَ الآخِرین» علی بن ابی طالب است.

امام باقر علیه السّلام در مورد آیه: «وَ لا تُلْقواْ بِأیْدیکُمْ إلیَ التَهّْلُکَه»{خود را با دست خود به هلاکت نیندازید}(بقره/195) فرمود: یعنی اینکه از ولایت ما منحرف نشوید که در دنیا و آخرت هلاک می‌شوید.