سهم بن حصین اسدی: من و عبدالله بن علقمه به کوفه رفتیم. عبدالله بن علقمه از کسانی بود که به علی علیه السلام مدت‌ها دشنام داده بود. به او گفتم: برویم نزد ابوسعید خُدری و کمی با او سخن بگوییم؟ گفت: برویم. عبدالله به ابوسعید گفت: آیا منقبتی درباره علی
امام صادق علیه‌السلام درباره شأن نزول آیه «وَ إذا مَسَّ الْإنْسانَ ضُرٌّ دَعا رَبَّهُ مُنيباً إلَيْهِ ثُمَّ إذا خَوَّلَهُ نِعْمَةً مِنْهُ نَسيَ ما کانَ يَدْعوا إلَيْهِ مِنْ قَبْلُ وَ جَعَلَ لِلَّهِ أنْداداً لِيُضِلَّ عَنْ سَبيلِهِ قُلْ تَمَتَّعْ بِکُفْرِکَ قَليلاً إنَّکَ مِنْ أصْحابِ النّارِ»{هنگامی که زیانی به انسان برسد، پروردگار خود
امام باقر علیه‌السلام درباره معنی آیه «فَاغْفِرْ لِلَّذینَ تابواْ وَ اتَّبَعواْ سَبیلَکَ وَ قِهِمْ عَذابَ الْجَحیم»{کسانی را که توبه کرده و راه تو را دنبال کرده اند ببخش و آنها را از عذاب آتش نگاه دار}(غافر/7) می‌فرماید: «فَاغْفِرْ لِلَّذینَ تابواْ» یعنی از ولایت جماعت بنی‌اُمیّه توبه کردند. «اتَّبَعواْ سَبیلَکَ» یعنی
رسول خدا صلی الله علیه و آله فرمود: ای علی، خداوند دوست داشتن بینوایان و مستضعفان در زمین را به تو عطا فرمود و تو به برادری آنان خوشنود گشتی و آنها نیز به پیشوایی تو خوشنود شدند؛ پس خوشا به حال کسی که تو را دوست بدارد و تصدیقت
امام صادق علیه‌السلام فرمود: جماعتی نزد امیرالمؤمنین علیه‌السلام آمده و گفتند: سلام بر تو ای پروردگار ما. علی علیه‌السلام از آن ها خواست تا توبه کنند ولی آن ها چنین نکردند. پس حضرت علیه‌السلام حفره‌ای کند و آتشی روشن ساخت و در کنار آن حفره‌ای دیگر درست کرد و بین
