ابو سعید خدری: از رسول خدا صلی الله علیه و آله پرسیدم مصداق آیه «الَّذی عِندَهُ عِلْمٌ مِنَ الْکِتابِ»{کسی که نزد او دانشی از کتاب [الهی] بود}(نمل/40) کیست؟ فرمود: او وصیّ برادرم سلیمان بن داود بود. عرض کردم: یا رسول الله، مصداق آیه «قُلْ کَفیٰ بِاللَّهِ شَهیدًا بَیْنی وَ بَیْنَکُمْ
«وَ کُلَّ شَیْءٍ أحْصَیْناهُ فی إمامٍ مُبین»{و هر چیزی را در کارنامه ای روشن برشمرده ایم.}(یس/12) امیرالمؤمنین علیه‌السلام: به خدا سوگند که «امام مبین» من هستم، من حق را از باطل متمایز می‌سازم. این را از رسول خدا به ارث برده‌ام.
پیامبر صلی الله علیه و آله در خطبه غدیر می‌فرماید: ای مردم، هیچ علمی نیست مگر اینکه خداوند آن را در من به ودیعه نهاده است و هیچ علمی به من آموخته نشد مگر اینکه آن را در پیشوای پرهیزگاران به ودیعه نهادم، هیچ علمی نیست مگر اینکه آن را
امام باقر علیه‌السلام: وقتی آیه «وَ کُلَّ شَیْءٍ أحْصَیْناهُ فی إمامٍ مُبین»{همه چیز را در کتاب آشکارکننده‌ای برشمرده‌ایم}(یس/12) نازل شد، ابوبکر و عمر از جای خود برخاستند و گفتند: یا رسول الله «امام مبین» تورات است؟ فرمود: خیر! گفتند: انجیل است؟ فرمود: خیر! گفتند: قرآن است؟! فرمود: خیر. در این
امام باقر علیه‌السلام درباره معنی «نعیم» در آیه «ثُمَّ لَتُسئَلُنَّ یَوْمَئِذٍ عَنِ النَّعیم»{در همان روز است که از نعمت پرسیده خواهید شد.}(تکاثر/8) فرمود: به معنی امنیت و تندرستی و ولایت علی علیه‌السلام است.
ابن عباس درباره آیه «أمْ یَحْسُدونَ النّاسَ عَلیٰ ما آتاهُمُ اللَّهُ مِن فَضْلِهِ»{به مردم، برای آنچه خدا از فضل خویش به آنان عطا کرده حسادت می‌کنند}(نساء/54) می‌گوید: این آیه درباره رسول خدا صلی الله علیه و آله و علی علیه‌السلام نازل شد.
امام حسن علیه‌السلام، آیه «وَ أمّا بِنِعْمَةِ رَبِّکَ فَحَدِّث»(ضحی/11) را اینگونه معنا کرده‌اند: ای محمّد، در مورد الطاف ابوطالب در حق خودت، و فضائل علی علیه‌السلام در کتاب خدا سخن بگو تا ولایت او را بپذیرند.
امام باقر علیه‌السلام درباره آیه «يَعْرِفونَ نِعْمَةَ اللَّهِ ثُمَ يُنْکِرونَها وَ أکْثَرُهُمُ الْکافِرونَ»{آنها نعمت خدا را می‌شناسند؛ سپس آن را انکار می‌کنند؛ و اکثرشان کافرند}(نحل/83) می‌فرماید: خداوند مردم را با ولایت علی علیه‌السلام آشنا کرد و به آنان امر فرمود که ولایت وی را بپذیرند، اما [بعضی از] آنها بعد
امام باقر علیه‌السلام درباره آیه «یُدْخِلُ مَن یَشاءُ فی رَحْمَتِهِ»{هر که را بخواهد، در رحمتش وارد می‌کند}(شورا/8 و انسان/31) می‌فرماید: منظور از «رحمت»، علی بن ابی طالب علیه‌السلام است.
امام باقر علیه‌السلام: در آیه «قُلْ بِفَضْلِ اللَّهِ وَ بِرَحْمَتِهِ فَبِذٰلِکَ فَلْيَفْرَحوا»،{بگو که باید به فضل و رحمت خدا شادمان شوند}(یونس/58)، منظور از «فضل‌الله»، اقرار به نبوّت رسول خدا صلی الله علیه و آله است و منظور از «رحمته» اقرار به ولایت علی علیه‌السلام است.
