امام باقر علیه‌السلام درباره تأویل آیه «وَ شاقّواْ الرَّسولَ مِن بَعْدِ ما تَبَیَّنَ لَهُمُ الهُدیٰ»{پس از آنکه راه هدایت بر آنان آشکار شد، با پیامبر در افتادند}(محمد/32) فرمود: در مورد علی بن ابی طالب علیه‌السلام نازل شده است.
امام کاظم علیه‌السلام: معنی عبارت قرآنی «هُوَ الَّذی أرْسَلَ رَسولَهُ بِالْهُدیٰ وَ دِینِ الْحَق»{او کسی است که پیامبرش را با هدایت و دین درست، فرستاد} چنین است که: خداوند خود به پیامبر صلی الله علیه و آله مسأله ولایت و وصیت را امر فرمود؛ زیرا ولایت، دین حق است تا
امام کاظم علیه‌السلام: معنای آیه «يُريدونَ لِيُطْفِئوا نورَ اللَّهِ بِأفْواهِهِمْ وَ اللَّهُ مُتِمُ نورِهِ»(صف/8) این است که: می‌خواهند نور ولایت امیرالمؤمنین را با دهانشان خاموش کنند، اما خداوند نور امامت را کامل می‌کند.
امام باقر و امام صادق علیهماالسلام درباره آیه «لِیُخْرِجَکُم مِنَ الظُّلُماتِ إلَی النّور»(احزاب/43) می‌فرمایند: یعنی از [تاریکی] کفر به [نور] ایمان که همان ولایت علی علیه‌السلام است.
امیرالمؤمنین علی علیه‌السلام: آیه‌ای در قرآن نازل نشده است مگر اینکه من بدانم کجا نازل شده، درباره چه کسی نازل شده، درباره چه چیزی نازل شده و در دشت یا کوه نازل شده است. گفته شد: چه آیه‌ای درباره خودتان نازل شده است؟ فرمود: اگر نمی‌پرسیدید، نمی‌گفتم! آیه «إنَّما أنتَ
جابر جُعفی: از امام باقر علیه‌السلام پرسیدم آیه «وَ مَن یُعْرِضْ عَن ذِکْرِ رَبِّهِ یَسْلُکْهُ عَذابًا صَعَدًا»{هر کس از یاد پروردگار خود دل بگرداند، او را در قید عذابی [روز]افزون در خواهد آورد}(جن/17) به چه معنی است؟ فرمود: «هرکه از علی علیه‌السلام روی‌گردان شود، خداوند او را در قید عذابی
اباصلت هروی: مأمون از امام رضا علیه‌السلام درباره آیه «الَّذینَ کانَتْ أعْیُنُهُمْ فی غِطاءٍ عَن ذِکْری وَ کانواْ لا یَسْتَطیعونَ سَمْعًا»{کسانی که چشمان [بصیرت] شان از یاد من در پرده بود، و توانایی شنیدن [حق] نداشتند}(کهف/101) پرسید. امام رضا علیه‌السلام فرمود: چشم پوشیده مانع از ذکر خدا گفتن نمی‌شود و
امام صادق علیه‌السلام فرمود: [در آیه هفدهم سوره هود، منظور از] آنکه از جانب پروردگارش دارای حجت روشنی است، رسول خدا صلی‌الله‌علیه‌وآله است و آن شاهدی که خویشاوند و پیرو اوست، امیرالمؤمنین علیه‌السلام و بعد از او جانشینان او یکی پس از دیگری هستند.
سلیم بن قیس: مردی به امیرالمؤمنین علیه‌السلام عرض کرد: مرا از بهترین فضیلتی که در شماست آگاه کنید. حضرت فرمود: همان که خداوند در قرآنش نازل کرده است. آن شخص پرسید: خداوند در قرآن درباره شما چه نازل کرده است؟ فرمود: مصداق «شاهِدٌ مِنْه» در آیه «أ فَمَن کانَ عَلی
امام صادق علیه‌السلام: منظور از «شاهد» و «مشهود» در آیه سوم سوره بروج، پیامبر صلی الله علیه و آله و امیرالمؤمنین علیه‌السلام هستند.
