ابن مسعود: پیش رسول خدا صلی‌الله‌علیه‌وآله رفتم و سلام کردم و گفتم: یا رسول الله، حق را به من نشان بدهید به طوری که واضح باشد و بتوان آن را دید. فرمود: ای پسر مسعود، وارد اتاق شو و ببین چه می‌بینی!
وارد اتاق شدم و علی بن ابی‌طالب علیه‌السلام را دیدم که در حال رکوع و سجود بود به‌طوری که در رکوع و سجود متواضع بود و می‌گفت: خدایا، تو را به حق پیامبرت قسم می‌دهم که از گناه شیعیان گناهکار من بگذری!
وقتی از اتاق بیرون آمدم تا به پیامبر(ص) بگویم که چه دیده‌ام، او را هم دیدم که متواضعانه در حال رکوع و سجود بود و می‌فرمود: خدایا، تو را به حق علی، ولیّ خودت، قسم می‌دهم که از گناه اُمّت من بگذری.
با دیدن این صحنه، ترس من را گرفت. پیامبر(ص) هم نمازش را کوتاه کرد و به من فرمود: ابن مسعود، مبادا بعد از ایمان کافر شوی! عرض کردم: به جان خودت قسم، یا رسول الله، که این طور نیست! وقتی به علی علیه‌السلام نگاه کردم، دیدم خدا را به مقام و منزلت شما قسم می‌دهد و وقتی شما را نگاه کردم، دیدم خدا را به مقام و منزلت علی علیه‌السلام قسم می‌دهید. این است که الآن نمی‌دانم کدام یک از شما در پیشگاه خدا مقام و منزلتی بالاتر دارد!
پیامبر(ص) فرمود: ابن مسعود! خداوند من و علی(ع) و حسن(ع) و حسین(ع) را از نور پاک و مقدسش آفرید. وقتی اراده کرد که آفریده‌ها را بیافریند، نور من را شکافت و از آن، آسمان‌ها و زمین را آفرید، در نتیجه، به خدا قسم که منزلت من از آسمان‌ها و زمین بالاتر است. و نور علی(ع) را شکافت و از آن عرش و کرسی را آفرید. به خدا قسم که علی ارجمندتر از عرش و کرسی است. و نور حسن(ع) را شکافت و از آن حوریان و فرشتگان را آفرید. به خدا قسم که حسن(ع) از حوریان و فرشتگان ارجمندتر است. و نور حسین(ع) را شکافت و از آن لوح و قلم را آفرید. به خدا قسم که حسین(ع) از لوح و قلم ارجمندتر است. از این جا به بعد بود که مشارق و مغارب عالم، تاریک شد. فرشتگان گفتند: ای خدا و ای سرور ما، تو را به حق اشباحی که آفریده‌ای قسم می‌دهیم که ما را از این تاریکی نجات بده. در این هنگام، خدا کلامی دیگر فرمود و از آن روحی آفرید و نور آن روح را حمل کرد و فاطمه زهرا(س) را خلق کرد و او را در مقابل عرش قرار داد. مشارق و مغارب عالم به نور او روشن شد و به همین دلیل«زهراء» نامیده شد.
ای پسر مسعود، وقتی قیامت به پا شود، خدای عزّوجل به من و علی(ع) می‌گوید: هر که را دوست دارید وارد بهشت کنید و با هر که دشمن هستید به جهنم بیاندازید. دلیل این موضوع، آیه «ألْقیا فی جَهَنَّمَ کُلَّ کَفّارٍ عَنید»{هر بی‌دین لج‌بازی را داخل جهنم پرتاب کنید}(ق/24) است.
عرض کردم: یا رسول الله، «کَفّارٍ عَنید» کیست؟ فرمود: «کفّار» کسی است که به نبوّت من کافر باشد و «عنید» کسی است که با علی بن ابی‌طالب(ع) دشمن باشد.
