امام کاظم علیه‌السلام آیات 48 تا 51 سوره حاقه را این‌گونه قرائت و معنا کردند: «إنَّ [وَلایَةَ عَلیٍّ] لَتَذْکِرَةٌ لِلْمُتَّقینَ‌ [لِلْعالَمینَ] * وَ إنّا لَنَعْلَمُ‌ أنَ‌ مِنْکُمْ‌ مُکَذِّبینَ‌ * وَ إنَّ  [عَلیّاً] لَحَسْرَةٌ عَلَى‌ الْکافِرینَ‌ * وَ إنَّ [وَلایَتَهُ] لَحَقُ‌ الْیقینِ‌»{[ولایت علی علیه‌السلام] بدون شک برای پارسایانِ [عالِم] مایه تذکر است. و ما می‌دانیم که بعضی از شما آن را تکذیب می‌کنید. و [علی]  مایه حسرت کافران است. و [ولایت او] یقین خالص است}.

ایشان در ادامه فرمود: ثابت شده که آیات «رِجالٌ صَدَقواْ ما عاهَدواْ اللَّهَ عَلَیْهِ»{در میان مؤمنان مردانی هستند که بر سر عهدی که با خدا بستند صادقانه ایستاده‌اند}(احزاب/23) و «وَ عَلَی الْأعْرافِ رِجالٌ یعْرِفونَ‌ کُلًّا بِسیماهُمْ‌»{بر «اعراف» مردانی هستند که همه را از چهره‌شان می‌شناسند}(اعراف/46) و «إنْ هُوَ إلّا عَبْدٌ أنْعَمْنا عَلَیْهِ وَ جَعَلْناهُ مَثَلًا لِبَنی إسْرائیل»{او بنده‌ای بود که ما نعمت به او بخشیدیم و او را نمونه و الگوئی برای بنی‌اسرائیل قرار دادیم.}(زخرف/59) درباره او نازل شده‌اند.