زراره: امام باقر علیه‌السلام در مورد آیه «فَلَمَّا رَأَوْهُ زُلْفَةً سِیئتْ وُجُوهُ الَّذِینَ کَفَرُواْ وَ قِیلَ هَذَا الَّذِی کُنتُم بِهِ تَدَّعُون» {و آن‌گاه که آن لحظه را نزدیک ببینند، چهره‌های کسانی که کافر شده‌اند در هم می‌رود و گفته می‌شود: «این است همان چیزی که آن را فرا می‌خواندید!»} (مُلک/27)
سلمان فارسی: در روزی بارانی محضر رسول خدا صلی الله علیه و آله بودیم؛ صدایی بلند شد و به پیامبر گفت: السلام علیک یا رسول الله! رسول خدا سلام او را پاسخ داد و فرمود: کیستی؟ عرض کرد: عرفطة بن شمراخ، یکی افراد از بنی نجاح؛ فرمود: خدا تو را
رسول خدا صلی الله علیه و آله: ای فلانی، من تو را از خوردن این انار [بهشتی] منع نکردم، بلکه خدا آن را به من و وصیّم هدیه داده و آن را در این دنیا، بر غیر از «نبی» و «وصی» حرام کرده است. پس، تسلیم خواست خدا باش؛ اگر
امام کاظم علیه‌السلام آیات «وَ اصْبِرْ عَلیٰ ما یَقولونَ وَاهْجُرْهُمْ هَجْرًا جَمیلًا * وَ ذَرْنی وَالْمُکَذِّبینَ أُوْلِی النَّعْمَةِ وَ مَهِّلْهُمْ قَلیلاً»( مزّمل/10-11) را اینگونه معنا کردند: در برابر آنچه درباره تو می‌گویند صبوری کن و به طرز شایسته‌ای از آنان دوری کن. و مرا با تکذیب‌کنندگان صاحب‌نعمتی که وصی تو
ابن عباس: وقتی که رسول خدا صلی‌الله‌علیه‌وآله را به معراج بردند، جبرئیل او را به نهری برد که نام آن «نور» بود و مصداق آیه: «جَعَلَ الظُّلُماتِ و النّور»(انعام/1). وقتی به آن نهر رسیدند، جبرئیل به او گفت: ای محمّد، به برکت خدا از این نهر عبور کن که خداوند
مفضّل بن عمر: از امام صادق علیه‌السلام درباره آیه «بَل کَذَّبواْ بِالسّاعَةِ وَ أعْتَدْنا لِمَن کَذَّبَ بِالسّاعَةِ سَعیرًا» {آنها رستاخیز را دروغ خواندند، و برای هر کس که رستاخیز را دروغ خوانَد آتشِ سوزان آماده کرده‌ایم.}(فرقان/11) سؤال کردم؛ به من فرمود: خداوند سال را دوازده ماه آفرید و هر کدام
پیامبر صلی الله علیه و آله: در آیه «وَ کَذَّبَ بِالصِّدْقِ إِذْ جاءَهُ»{به خدا دروغ میبندد در حالی که راستی به روشنی نزدش آمده}(زمر/32)، منظور از «صدق» علی بن ابی طالب علیه‌السلام است. امام صادق و امام رضا علیهما‌السلام نیز فرمود‌ه‌اند: منظور از «صدق»، محمّد و علی صلوات الله علیهما
امام باقر علیه‌السلام در مورد آیه «أوْ تَقولَ لَوْ أنَّ اللَّهَ هَدانی لَکُنتُ مِنَ الْمُتَّقین»{اگر خدا هدایتم می‌کرد، مسلّماً از پرهیزگاران بودم}(زمر/57) فرمود: منظور، هدایت به سوی ولایت علی علیه‌السلام است. و خداوند ایشان را پاسخ داده و می‌فرماید: «بَلیٰ قَدْ جاءَتْکَ آیاتی فَکَذَّبْتَ بِها وَ اسْتَکْبرْتَ وَ کُنتَ مِنَ
امام صادق علیه‌السلام: وقتی آیه «إنَّما وَلیُّکُمُ اللّهُ وَ رَسولُهُ…» نازل شد، جمعی از صحابه در مسجد مدینه گرد آمده و نظر یکدیگر درباره این آیه را جویا می‌شدند. یکی گفت: ما اگر این آیه را نپذیریم، تمام آیات قرآن را نپذیرفته‌ایم، و اگر بدان ایمان آوریم، زیر بار ذلتی
امام صادق علیه‌السلام: آیه «فَما یُکَذِّبُکَ بَعْدُ بِالدّین»{چه چیز، تو را بعد [از این] به تکذیب جزا وا می‌دارد؟}(تین/7) [منظور از دین]، علی بن ابی طالب علیه‌السلام است.
