ابن عباس: من و رسول خدا صلی الله علیه و آله و علی بن أبی طالب علیه‌السلام در صحن کعبه بودیم که شخصی درشت‌اندام و شبیه فیل جلو آمد؛ رسول خدا آب دهان انداخت و فرمود: لعنت بر تو! امام علی عرض کرد: یا رسول الله، آن چیست؟ فرمود: او را نمی‌شناسی؟ او ابلیس ملعون است. علی علیه‌السلام برخاست و پیشانی و خرطوم او را گرفت و کشید و از جای خود بلند کرد و فرمود: حتماً او را خواهم کشت یا رسول الله! رسول خدا صلی الله علیه و آله فرمود: یا علی، مگر نمی‌دانی تا روز مشخصی به او مهلت داده شده است؟ آن حضرت او را رها کرد. ابلیس ایستاد و گفت: یا علی، بگذار به تو مژده‌ای دهم؛ من به تو و شیعیانت تسلطی ندارم! به خدا سوگند هر کس با تو دشمنی کند، من در نطفه پدرش شریک بوده‌ام. این مطلب در آیه «وَ شارِکْهُمْ فِی الْأَمْوالِ وَ الْأَوْلاد» {و با آن‌ها در اموال و فرزندان‌شان شریک باش} (اسراء/64) آمده است. پیامبر فرمود: علی، او را رها کن! آن حضرت نیز او را آزاد کرد.
قَالَ ابْنُ عَبَّاسٍ: كُنْتُ أَنَا وَ رَسُولُ اللَّهِ(ص) وَ عَلِيُّ بْنُ أَبِي طَالِبٍ(ع) بِفِنَاءِ الْكَعْبَةِ إِذْ أَقْبَلَ شَخْصٌ عَظِيمٌ مِمَّا يَلِي الرُّكْنَ الْيَمَانِيَّ كَفِيلٍ فَتَفَلَ رَسُولُ اللَّهِ(ص) وَ قَالَ لُعِنْتَ فَقَالَ عَلِيٌّ(ع) مَا هَذَا يَا رَسُولَ اللَّهِ قَالَ أَ وَ مَا تَعْرِفُهُ ذَاكَ إِبْلِيسُ اللَّعِينُ فَوَثَبَ عَلِيٌّ(ع) وَ أَخَذَ بِنَاصِيَتِهِ وَ خُرْطُومِهِ وَ جَذَبَهُ فَأَزَالَهُ عَنْ مَوْضِعِهِ وَ قَالَ لَأَقْتُلَنَّهُ يَا رَسُولَ اللَّهِ فَقَالَ رَسُولُ اللَّهِ(ص) أَ مَا عَلِمْتَ يَا عَلِيُّ أَنَّهُ قَدْ أُجِّلَ لَهُ إِلَى يَوْمِ الْوَقْتِ الْمَعْلُومِ فَتَرَكَهُ فَوَقَفَ إِبْلِيسُ وَ قَالَ يَا عَلِيُّ دَعْنِي أُبَشِّرْكَ فَمَا لِي عَلَيْكَ وَ لَا عَلَى شِيعَتِكَ سُلْطَانٌ وَ اللَّهِ مَا يُبْغِضُكَ أَحَدٌ إِلَّا شَارَكْتُ أَبَاهُ فِيهِ كَمَا هُوَ فِي الْقُرْآنِ وَ شارِكْهُمْ فِي الْأَمْوالِ وَ الْأَوْلادِ فَقَالَ النَّبِيُّ(ص) دَعْهُ يَا عَلِيُّ فَتَرَكَهُ.
