‌امام صادق علیه‌السلام: وقتی آیه «إنَّما وَلیُّکُمُ اللّهُ وَ رَسولُهُ…» نازل شد، جمعی از صحابه در مسجد مدینه گرد آمده و نظر یکدیگر درباره این آیه را جویا می‌شدند.

یکی گفت: ما اگر این آیه را نپذیریم، تمام آیات قرآن را نپذیرفته‌ایم، و اگر بدان ایمان آوریم، زیر بار ذلتی رفته‌ایم که علی ابن ابی طالب بر ما مسلط شود. در نتیجه اجماع کردند که پیامبر در گفتار خود صادق است، ولی ما به ظاهر این آیه را می‌پذیریم و ولایت رسول خدا را بر خود می‌پذیریم اما از علی اطاعت نمی‌کنیم و فرمانش را اجرا نمی‌نماییم.

آنگاه آیه: «یَعْرِفونَ نِعْمَتَ اللّهِ ثُمَّ یُنکِرونَها وَ أکْثرَهُمُ الْکافِرون»{نعمت خدا را می‌شناسند، اما باز هم منکر آن می‌شوند و بیشترشان کافرند}(نحل/83) نازل شد که یعنی ولایت علی علیه‌السلام را می‌شناسند ولی انکارش می‌کنند.