جابر بن عبدالله انصاری: مردمی از اهل یمن به حضور رسول خدا صلی‌الله‌علیه‌وآله رسیدند و گفتند: یا رسول الله، جانشین تو کیست؟ ایشان فرمود: همان کسی است که خدا دستور داده به او متوسل شوید و فرموده: «وَاعْتَصِمواْ بِحَبْلِ اللّهِ جَمیعًا وَ لا تَفَرَّقوا»{همگی به ریسمان خدا چنگ زنید و پراکنده نشوید}(آل عمران/103).

عرض کردند: برای ما روشن کنید که این ریسمان چیست؟ ایشان فرمود: آن ریسمان کلام خداست، آنجا که می‌فرماید: «إلّا بِحَبْلٍ مِنَ اللّهِ وَ حَبْلٍ مِنَ النّاس»{مگر [آنکه] به ریسمانی از جانب خدا و یا ریسمانی از سوی مردم [چنگ زنند]}(آل عمران/112). «حبل من الله» قرآن است و«حبل من الناس» وصیّ بعد از من است.

گفتند: یا رسول الله وصیّ تو کیست؟ فرمود: او همان کسی است که خداوند درباره‌اش گفته است: «أن تَقولَ نَفْسٌ یاحَسْرَتیٰ عَلی ما فَرَّطتُ فی جَنبِ الله»{مبادا کسى روز قیامت بگوید: افسوس بر من از کوتاهی‌هایى که در اطاعت فرمان خدا کردم}(زمر/56).

گفتند: یا رسول الله، «جنب الله» چیست؟ فرمود: او کسی است که خداوند درباره‌اش می‌فرماید: «یَعَضُّ الظّالِمُ عَلی یَدَیْهِ یَقولُ یا لَیْتَنی اتَّخَذْتُ مَعَ الرَّسولِ سَبیلاً»{ستمکار دستهای خود را می‌گَزد [و] می‌گوید: «ای کاش با پیامبر راهی برمی‌گزیدم»}(فرقان/27). وصیّ من همان «سَبیل» است که به سوی من ختم می‌شود.

گفتند: یا رسول الله، تو را قسم می‌دهیم به آن که به حق شما را بعثت داد، او را به ما نشان دهید که مشتاق دیدنش شدیم. فرمود: او همان کسی است که خداوند او را آیت و نشانه‌ای برای جویندگان قرار داد، اگر با نگاه کسی که قلب بینا دارد و شاهدانه گوش می‌دهد، در پی‌ او باشید، می‌فهمید که او وصیّ من است، همان‌طور که فهمیدید من پیامبر شما هستم. در بین مردم بروید و به چهره‌های آن‌ها خیره شوید و ببینید قلبتان به چه کسی مایل است، او همان وصیّ من است! زیرا خداوند عزّوجل می‌فرماید: «فَاجْعَلْ أفْئِدَةً مِنَ النّاسِ تَهْوی إلَیْهِم»{دلهای برخی از مردم را به سوی آنان سوق بده}(ابراهیم/37) که منظور او و ذرّیه او هستند.

حاضرین همگی در میان جمع به جست‌وجو پرداختند و دست علی علیه‌السلام را گرفتند.