عمّار یاسر: وقتی رسول خدا صلی‌الله‌علیه‌وآله در حال احتضار بود، علی علیه‌السلام را خواست و زمان زیادی طول کشید تا به صورت پنهانی، گفتنی‌های محرمانه را به او بگوید. بعد فرمود: ای علی، تو جانشین و وارث من هستی. خداوند علم و فهم من را به تو عطا کرده است. وقتی من از دنیا بروم، کینه‌هایی که مردم از تو در دل دارند، آشکار می‌کنند و حق تو را غصب خواهند کرد.

با شنیدن این حرف، فاطمه(س) و حسن(ع) و حسین(ع) به گریه افتادند. پیامبر(ص) به فاطمه(س) فرمود: ای سرور زنان، گریه‌ات به خاطر چیست؟ گفت: پدرجان، بعد از تو، از تنهایی و تباهی می‌ترسم.

پیامبر(ص) فرمود: فاطمه جان، به تو این مژده را می‌دهم که از اهل‌بیت من، اولین کسی هستی که به من ملحق می‌شوی. گریه و زاری نکن و غصه نخور، زیرا تو سرور زنان اهل بهشتی و پدرت سرور پیامبران است و پسر عمویت بهترینِ اوصیا و دو پسرت سرور جوانان اهل بهشتند. و خداوند از نسل حسین(ع)، نُه امام خارج می‌کند که همگی مطهّر و معصوم هستند و مهدی(عج) این اُمّت از ماست!