ابابصیر: امام صادق علیه‌السلام در مورد آیه «ذی قُوَّةٍ عِندَ ذِی الْعَرْشِ مَکین»{صاحب قدرت است و نزد خدای صاحب عرش، مقام والایی دارد}(تکویر/20) فرمود: منظور، جبرئیل(ع) است. گفتم: آیه «مُطاعٍ ثَمَّ أمین»{آنجا مورد اطاعت و امین است}(تکویر/21) به چه معنی است؟ فرمود: منظور، رسول خدا صلی‌الله‌علیه‌وآله است. کسی که پیش
امام باقر علیه‌السلام: منظور از آیه «وَ لَقَدْ صَرَّفْنا فی هٰذَا الْقُرْآنِ لِیَذَّکَّروا وَ ما یزیدُهُمْ إلاّ نُفوراً»{ما در این قرآن، انواع بیانات مؤثر را آوردیم تا متذکر شوند، ولی فقط نفرتشان را بیشتر می‌کند}(اسراء/41) این است که: ما علی علیه‌السلام را در هر آیه‌ای یاد کردیم اما از پذیرش
امام کاظم علیه‌السلام آیات 48 تا 51 سوره حاقه را این‌گونه قرائت و معنا کردند: «إنَّ [وَلایَةَ عَلیٍّ] لَتَذْکِرَةٌ لِلْمُتَّقینَ [لِلْعالَمینَ] * وَ إنّا لَنَعْلَمُ أنَ مِنْکُمْ مُکَذِّبینَ * وَ إنَّ [عَلیّاً] لَحَسْرَةٌ عَلَى الْکافِرینَ * وَ إنَّ [وَلایَتَهُ] لَحَقُ الْیقینِ»{[ولایت علی علیه‌السلام] بدون شک برای پارسایانِ [عالِم] مایه تذکر
امام باقر علیه‌السلام درباره آیه «فَلَمّا نَسواْ ما ذُکِّرواْ بِهِ فَتَحْنا عَلَیْهِمْ أبْوابَ کُلِّ شَیْءٍ حَتّى إذا فَرِحوا بِما أُوتوا أخَذْناهُمْ بَغْتَةً فَإذا هُمْ مُبْلِسونَ»{هنگامی که آنچه را به آنها یادآوری شده بود فراموش کردند، درهای همه چیز را به روی آنها گشودیم، تا خوشحال شدند. ناگهان آنها را گرفتیم.
جابر بن عبدالله انصاری: من در حجةالوداع و در منا، از هرکس به رسول خدا صلی‌الله‌علیه‌وآله نزدیک‌تر بودم که فرمود: نبینم بعد از من مرتد و کافر شوید و یکدیگر را بکشید. به خدا قسم، اگر این کار را کنید من را در همان سپاهی می‌بینید که با آن می‌جنگید!
امام جواد علیه‌السلام: روزی امیرالمؤمنین علیه‌السلام به همراه امام حسن و سلمان فارسی – در حالی که امیرالمؤمنین به دست سلمان تکیه داده بود – به مسجدالحرام آمدند؛ مردی خوش منظر جلو آمد و به امیرالمؤمنین سلام کرد و امام پاسخ داد. آن مرد نشست و عرض کرد: یا امیرالمؤمنین،
