عبدالله بن عطا: در محضر امام باقر علیه السلام در مسجدالنبی نشسته بودم، در حالی که عبدالله بن سلام در صحن مسجد نشسته بود. عرض کردم: قربانت شوم، «آنکه علم کتاب نزد اوست»، همین مرد است؟ ایشان فرمود: خیر، او دوست شما علی بن ابی طالب است که آیه «إنَّما
قتادة بن دعامه نزد امام باقر علیه‌السلام رفت و درباره معنای آیه «وَ لَقَدْ صَدَّقَ عَلَیْهِمْ إبْلیسُ ظَنَّهُ فَاتَّبَعوهُ إلّا فَریقًا مِنَ الْمُؤْمِنین»{ابلیس حرفش را دربارۀ گمراه‌کردنشان به کرسی نشاند و جز عده‌ای مؤمن، همگی دنباله‌رو او شدند.}(سبأ/20) پرسید. ایشان فرمود: وقتی خداوند به پیامبر امر فرمود علی علیه السلام
امام باقر علیه‌السلام: وقتی رسول خدا صلی‌الله‌علیه‌وآله دست علی علیه‌السّلام را در غدیرخم بالا برد و فرمود: هر که من مولای او بودم، حالا علی مولای اوست، ابلیس لعنت‌الله‌علیه به همراه شیاطینش حاضر بودند. وقتی رسول خدا جمله «مَن کُنتُ مولاهُ فعلیٌّ مولاه» را بر زبان آورد، شیاطین به ابلیس
امام صادق علیه‌السلام درباره حدیث غدیرخم فرمود: وقتی پیامبر صلی‌الله‌علیه‌وآله آن سخنان را درباره علی علیه‌السلام فرمود و او را به امامت مردم منصوب کرد، ابلیس نعره‌ای زد که همه شیاطین پیرامون او جمع شدند و گفتند: ای سرور ما، این نعره برای چه بود؟! ابلیس گفت: وای بر شما!
وقتی رسول خدا صلی‌الله‌علیه‌وآله، ولایت علی علیه‌السلام را در غدیرخم ابلاغ فرمود و این خبر در همه جا پخش شد، حارث بن نعمان فهری(1) آمد و گفت: ای محمّد! به ما دستور دادی که شهادتین را به زبان بیاوریم و نماز و روزه و حج انجام دهیم و زکات بپردازیم،
امام کاظم علیه‌السلام: رسول خدا صلی‌الله‌علیه‌وآله، مردم را به پذیرش ولایت علی علیه‌السلام دعوت کرد، اما آنان به او تهمت زدند و از پیش او رفتند. خداوند نیز آیات «قُلْ إنّی لا أمْلِکُ لَکُمْ ضَرًّا وَ لا رَشَدًا * قُلْ إنّی لَن یُجیرَنی مِنَ اللَّهِ أحَدٌ وَ لَنْ أجِدَ مِن
امام باقر علیه‌السلام درباره آیه «قالَ الَّذینَ لا یَرْجونَ لِقاءَنا ائْتِ بِقُرْءَانٍ غَیْرِ هٰذا أوْ بَدِّلْه»{کسانی که به دیدار ما امید ندارند می‌گویند: «قرآن دیگری جز این بیاور، یا آن را عوض کن.»}(یونس/15) فرمود: این سخن دشمنان رسول خدا صلی‌الله‌علیه‌وآله پشت سرش بود، وقتی می‌دیدند که آن حضرت به سخنان
امام باقر علیه‌السلام: [پس از اعلام ولایت امیرالمؤمنین علیه‌السلام توسط پیامبر صلی الله علیه وآله در غدیر،] معاویه بلند شد، با غرور و خشم از مجلس بیرون رفت، در حالی که دست راستش در دست ابوموسی اشعری و دست چپش در دست مغیرة بن شعبه بود و در همان حال
سید مرتضی در «التنزیه»: وقتی پیامبر صلی‌الله‌علیه‌وآله امیرالمؤمنین علیه‌السلام را به امامت منصوب فرمود، در همان ابتدا، جمعی از قریش پیش او آمدند و گفتند: یا رسول الله، مردم هنوز نومسلمان‌اند و رضایت نمی‌دهند که نبوّت برای تو و امامت برای پسر عمویت باشد! اگر دیگری را به جای او
امام صادق علیه‌السلام: وقتی پیامبر صلی‌الله‌علیه‌وآله فرمود: «مَن کُنتُ مولاهُ فعلیٌّ مولاه»، یکی از مخالفین گفت: نه به خدا قسم! خدا به او چنین فرمانی نداده و او این سخن را از خود به خدا نسبت می‌دهد! خدای متعال در پاسخ چنین نازل فرمود: «وَ لَوْ تَقَوَّلَ عَلَیْنا بَعْضَ الْأقاویلِ
