جابر بن عبدالله انصاری: در محضر رسول خدا صلی‌الله‌علیه‌وآله نشسته بودیم که علی علیه‌السلام آمد. رسول خدا(ص) به او نگاه کرد و فرمود: شکر خدایی که شریک ندارد! عرض کردیم: درست است یا رسول الله، شکر خدایی که شریک ندارد، ولی تصوّر می‌کنیم شما چون از چیزی متعجّب شده‌اید، این
امیرالمؤمنین علی علیه‌السلام: از رسول خدا صلی‌الله‌علیه‌وآله درباره آیه «أحَسِبَ النّاسُ أن یُتْرَکواْ أن یَقولواْ آمَنّا وَ هُمْ لا یُفْتَنونَ»{آیا مردم فکر می‌کنند که تا گفتند ایمان آوردیم، رها می‌شوند و امتحان نمی‌شوند؟}(عنکبوت/2) سؤال کردم که منظور از این فتنه چیست؟ ایشان فرمود: این آیه درباره تو است. با تو
جابر بن عبدالله انصاری: رسول خدا صلی‌الله‌علیه‌وآله فرمود: مردم از درختان مختلف هستند، و من و علی(ع) از یک درخت هستیم. بعد، پیامبر(ص) آیه «وَ جَنّاتٌ مِنْ أعْنَابٍ وَ زَرْعٌ وَ نَخیلٌ صِنْوانٌ وَ غَیْرُ صِنْوانٍ یُسْقیٰ بِماءٍ واحِد»{باغهایی از انگور و زراعت و نخلها، که گاه بر یک پایه
امام باقر علیه‌السلام درباره آیه «إنَّ اللَّهَ یَأْمُرُ بِالْعَدْلِ وَ الْإحْسانِ وَ إیتاءِ ذِی الْقُرْبیٰ وَ یَنْهیٰ عَنِ الْفَحْشاءِ وَ الْمُنکَرِ وَ الْبَغْیْ»{خداوند به عدل و احسان و بخشش به نزدیکان فرمان می‌دهد و از فحشا و منکر و ظلم، نهی می‌کند.}(نحل/90) فرمود: منظور از «عدل»، محمد صلی‌الله‌علیه‌وآله است؛ هرکس
امام صادق علیه‌السلام درباره آیه «إنَّ اللَّهَ یَأْمُرُ بِالْعَدْلِ وَ الْإحْسانِ وَ إیتاءِ ذِی الْقُرْبیٰ وَ یَنْهیٰ عَنِ الْفَحْشاءِ وَ الْمُنکَرِ وَ الْبَغْیْ»{خداوند به عدل و احسان و بخشش به نزدیکان فرمان می‌دهد و از فحشا و منکر و ظلم، نهی می‌کند.}(نحل/90) فرمود: منظور از «عدل»، شهادت «لا إله إلّا
امام صادق علیه‌السلام: جمعی از اعراب در تنگه رَمله جمع شده بودند تا شبانه در مدینه به رسول خدا صلی‌الله‌علیه‌وآله شبیخون بزنند. پیامبر(ص) فرمود: چه کسی برای جنگ با اینها آماده است؟ جمعی از اصحاب صُفّه اعلام آمادگی کردند و گفتند: ما هستیم، یک نفر را به عنوان فرمانده برای
رسول خدا صلی‌الله‌علیه‌وآله: اگر مردم بدانند علی(ع) چه زمانی «امیرالمؤمنین» نامیده شده، برتری او را انکار نمی‌کردند. زمانی به او گفته شد «امیرالمؤمنین» که آدم(ع) هنوز بین روح و جسم بود(1). [همان زمانی که] خدای عزّوجل می‌فرماید: «وَ إذْ أخَذَ رَبُّکَ مِن بَنی آدَمَ مِن ظُهورِهِمْ ذُرِّیَّتَهُمْ وَ أشْهَدَهُمْ عَلیٰ
امام صادق علیه‌السلام درباره آیه «وَ یُنَزِّلُ عَلَیْکُم مِنَ السَّماءِ ماءً لِیُطَهِّرَکُم بِه وَ یُذْهِبَ عَنکُمْ رِجْزَ الشَّیْطانِ وَ لِیَرْبِطَ عَلیٰ قُلوبِکُمْ وَ یُثَبِّتَ بِهِ الْأقْدامَ»{آبی از آسمان برایتان فرستاد، تا شما را با آن پاک کند؛ و پلیدی شیطان را از شما دور کند؛ و دلهایتان را محکم، و
ابابصیر: امام صادق علیه‌السلام در مورد آیه «ذی قُوَّةٍ عِندَ ذِی الْعَرْشِ مَکین»{صاحب قدرت است و نزد خدای صاحب عرش، مقام والایی دارد}(تکویر/20) فرمود: منظور، جبرئیل(ع) است. گفتم: آیه «مُطاعٍ ثَمَّ أمین»{آنجا مورد اطاعت و امین است}(تکویر/21) به چه معنی است؟ فرمود: منظور، رسول خدا صلی‌الله‌علیه‌وآله است. کسی که پیش
سید بن طاووس: حاطِب بن ابی بَلتَعه نامه‌ای به مردم مکه نوشت و آن را به ساره -کنیز ابو عمرو بن صافی- داد تا آن را به مکه ببرد. او در این نامه، مردم مکه را از آمدن رسول خدا صلی‌الله‌علیه‌وآله باخبر کرده بود و آنها را از این اتفاق
