امیرالمؤمنین علی علیه‌السلام: رسول خدا صلی‌الله‌علیه‌وآله خاتم صد و بیست و چهار هزار پیامبر بود و من نیز خاتم صد و بیست و چهار هزار جانشین هستم. همان تکالیفی را بر عهده دارم که جانشینان قبل از من بر عهده داشتند و از خداوند کمک می‌خواهیم. رسول خدا در بستر
محمّد بن حنظلة: به امام صادق علیه‌السلام عرض کردم: از بعضی شیعیان و دوستداران شما شنیدم که از پدرتان روایتی را نقل می‌کردند. امام فرمود: چه روایتی؟ عرض کردم این روایت: «بیشترین وقتی که هر شخصی نسبت به جایگاه ما غبطه می‌خورد، وقتی است که جانش به گلویش می‌رسد.» امام
رسول خدا صلی الله علیه و آله:وقتی روز قیامت شود و حساب و کتاب مردم تمام شود، خدای متعال کلیدهای بهشت و جهنم را به من خواهد سپرد و من آن‌ها را به تو [=امیرالمؤمنین علیه‌السلام] می‌دهم و می‌گویم: قضاوت کن! امیرالمؤمنین علیه‌السلام گفت: به خدا قسم، بهشت هفتاد و
رسول خدا صلی الله علیه و آله: یا علی، نظرت چیست اگر بر لبه‌ی جهنم ایستاده باشی و سرِ پل صراط بروی و به مردم گفته شود: «عبور کنید!» و تو به جهنّم بگویی: این افراد برای من و این اشخاص هم برای تو؟! علی علیه‌السلام عرض کرد: یا رسول
ابن عباس: من و رسول خدا صلی الله علیه و آله و علی بن أبی طالب علیه‌السلام در صحن کعبه بودیم که شخصی درشت‌اندام و شبیه فیل جلو آمد؛ رسول خدا آب دهان انداخت و فرمود: لعنت بر تو! امام علی عرض کرد: یا رسول الله، آن چیست؟ فرمود: او
امام باقر علیه‌السلام: رسول خدا صلی الله علیه و آله فرمود: یا علی، به درّه‌ی جن‌ها برو. آن حضرت وارد درّه شد و در آن گشتی زد ولی کسی را ندید، تا اینکه به ورودی آن رسید و در آنجا پیرمردی را دید و به او گفت: اینجا چه می‌کنی؟
امیرالمؤمنین علیه‌السلام: زمانی که رسول خدا صلی‌الله‌علیه‌وآله مسجد خود را در مدینه ساخت و درِ خانه خود را رو به سمت آن قرار داد و مهاجران و انصار هم درِ خانه‌های خود را به سمت مسجد قرار دادند، خدای عزّوجل خواست که پیامبر و خاندان بزرگوارش را به وسیله فضیلتی
رسول خدا صلی الله علیه و آله به امیرالمؤمنین علیه السّلام فرمود: اگر خلایق بر ولایت تو گرد می‌آمدند، خداوند دوزخ را نمی‌آفرید، اما تو و شیعیانت در روز قیامت رستگارید.
