انس بن مالک: پیش علی بن ابی طالب علیهالسلام بودم، در همان ماهی که ضربت خورد. فرزندش حسن علیهالسلام را صدا کرد و فرمود: ابامحمّد، منبر برو و حمد و سپاس خدا را بسیار بگو و از جدّت رسول خدا صلی‌الله‌علیه‌وآله به بهترین وجه یاد کن و بگو: خدا لعنت
جابر بن عبدالله انصاری: به امام باقر علیهالسلام عرض کردم: ای پسر رسول خدا(ص)، گروهی معتقدند که خدای تبارک و تعالی امامت را در نسل حسن(ع) و حسین(ع) قرار داده است. ایشان پاسخ داد: به خدا قسم دروغ گفتند! مگر نشنیده‌اند که خدای متعال فرموده است: «وَ جَعَلَها کَلِمَةً باقیَةً
محمود بن لَبید: وقتی رسول خدا صلی‌الله‌علیه‌وآله رحلت کرد، فاطمه علیهاسلام همیشه بر سر قبور شهدا می‌رفت و بر سر قبر حمزه(ع) گریه می‌کرد. روزی، سر قبر حمزه(ع) رفتم و او را آنجا در حال گریه دیدم. صبر کردم تا آرام گرفت، بعد نزدیک رفتم و سلام دادم و گفتم:
امیرالمؤمنین علی علیهالسلام بر بالای منبر مسجد کوفه فرمود: من سرور جانشینان و جانشین سرور پیامبرانم. من امام مسلمانان و پیشوای پرهیزکاران و صاحب‌اختیار مؤمنان و همسر سرور زنان جهانم. منم که انگشتر به دست راست دارم و پیشانی بر خاک می‌گذارم. من همان کسی هستم که دو بار هجرت
ابوذر غفاری: روزی در محضر رسول خدا صلی‌الله‌علیه‌وآله بودیم که آن حضرت قیام و رکوع کرد و سجده شکر به درگاه خدای متعال به جا آورد و فرمود: ای جندب، هر کس بخواهد علم آدم(ع)، فهم نوح(ع)، خلیل بودن ابراهیم(ع)، مناجات موسی(ع)، سیاحت عیسی(ع) و صبر و بلای ایّوب(ع) را
