ابابصیر: امام صادق علیه‌السلام، ولایت امیرالمؤمنین علیه‌السلام را مصداق و منظور آیه «وَ مَنْ أعْرَضَ عَن ذِکْری فَإنَّ لَهُ مَعیشَةً ضَنکاً وَ نَحْشُرُهُ یَوْمَ الْقیامَةِ أعْمیٰ»{هر کس از یاد من روگردان شود، زندگی سخت و تنگی خواهد داشت و روز قیامت، او را نابینا محشور می‌کنیم!}(طه/124) دانسته است. عرض کردم:
امام باقر علیه‌السلام درباره آیه «فَلَمّا نَسواْ ما ذُکِّرواْ بِهِ فَتَحْنا عَلَیْهِمْ أبْوابَ کُلِّ شَیْءٍ حَتّى إذا فَرِحوا بِما أُوتوا أخَذْناهُمْ بَغْتَةً فَإذا هُمْ مُبْلِسونَ»{هنگامی که آنچه را به آنها یادآوری شده بود فراموش کردند، درهای همه چیز را به روی آنها گشودیم، تا خوشحال شدند. ناگهان آنها را گرفتیم.
عبدالوهاب ثقفی: امام جعفر صادق علیه‌السلام به حُمران [بن اعین] نگاه کرد، به گریه افتاد و فرمود: ای حمران، از مردم تعجب می‌کنم که در مورد سخنان رسول خدا(ص) چگونه غفلت و فراموش کردند یا خود را به فراموشی زدند. رسول خدا صلی‌الله‌علیه‌وآله زمانی که در بستر بیماری افتاد، مردم
سلیم بن قیس هلالی: به علی علیه‌السلام عرض کردم: من از سلمان، مقداد و ابوذر چیزهایی از تفسیر قرآن و روایاتی از رسول خدا صلی‌الله‌علیه‌وآله شنیده‌ام که با چیزی که در اختیار مردم است، فرق می‌کند. از شما هم چیزهای زیادی از تفسیر قرآن و احادیث پیامبر(ص) در دست مردم
سُلَیم بن قیس هلالی: امیرالمؤمنین علیه‌السلام فرمود: هر آیه‌ای از قرآن که به رسول خدا صلی‌الله‌علیه‌وآله نازل شد، بر من خواند و املا می‌گفت و من آن را با خطّ خودم نوشتم. تأویل و تفسیر آیات، ناسخ و منسوخ آن و محکم و متشابه آن را هم به من یاد
امام صادق علیه‌السلام: مردم از فرموده رسول خدا صلی‌الله‌علیه‌وآله درباره علی علیه‌السلام در روز غدیرخم غفلت کردند، همان‌طور که از فرمایشات ایشان در «مشربه اُمّ ابراهیم» غفلت کردند. در آن روز، مردم به دیدار ایشان می‌آمدند. علی علیه‌السلام خواست به رسول خدا(ص) نزدیک شود اما جا نبود. وقتی پیامبر اکرم(ص)
امام جواد علیه‌السلام: روزی امیرالمؤمنین علیه‌السلام به همراه امام حسن و سلمان فارسی – در حالی که امیرالمؤمنین به دست سلمان تکیه داده بود – به مسجدالحرام آمدند؛ مردی خوش منظر جلو آمد و به امیرالمؤمنین سلام کرد و امام پاسخ داد. آن مرد نشست و عرض کرد: یا امیرالمؤمنین،
رسول خدا صلی الله علیه و آله: ای مردم، علی را دوست بدارید که گوشت او گوشت من است و خون او خونِ من! خدا لعنت کند اقوامی از اُمّت مرا که عهد و پیمان مرا در مورد او تباه کرده، وصیّت مرا نسبت به او به فراموشی سپرده باشند،
علی علیه السلام این سخن پیامبر صلی الله علیه و آله را خواند: «هر کس که من مولای اویم علی مولای اوست». آنگاه دوازده نفر از انصار شهادت دادند و اَنَس بن مالک حاضر بود و شهادت نداد. علی علیه السلام فرمود: ای انس چه چیز مانع از آن شد
