ابن عباس: در محضر رسول خدا صلی‌الله‌علیه‌وآله نشسته بودیم که فرمودند: هر کس بخواهد علم آدم(ع)، آرامش نوح(ع)، صبوری ابراهیم(ع)، هوش موسی(ع) و زهد داوود(ع) را ببیند به او نگاه کند. نگاه کردیم و علی بن أبی طالب علیه‌السلام را دیدیم که مثل آب روان جاری در سراشیبی، در حال
ابن عباس: در محضر رسول خدا صلی‌الله‌علیه‌وآله بودیم که عمرو بن حارث فهری پیش ما آمد و گفت: ای احمد، ما را به نماز و زکات فرمان دادی، این کار از طرف خودت بود یا از طرف پروردگارت؟ پیامبر فرمود: فریضه از جانب خدا صادر می‌شود و ادای رسالت از
امام باقر و امام صادق علیهما السّلام: … یک نفر یهودی به عمر گفت: اگر این روز -یعنی روز غدیر- متعلّق به ما بود، آن را عید می‌گرفتیم. ابن عباس هم در پاسخ گفت: چه روزی کامل‌تر از این عید؟!
ابن عباس و جابر بن عبدالله: خداوند به محمّد صلی‌الله‌علیه‌وآله دستور داد علی علیه‌السلام را به عنوان ولیّ امر مردم معرفی نماید، ولی آن حضرت ترسید که مردم بگویند به نفع پسر عمویش کار کرده و به همین خاطر نافرمانی کنند. اما خداوند به او وحی فرمود که: «یا أیُّهَا
ابن عباس: وقتی که رسول خدا صلی‌الله‌علیه‌وآله را به معراج بردند، جبرئیل او را به نهری برد که نام آن «نور» بود و مصداق آیه: «جَعَلَ الظُّلُماتِ و النّور»(انعام/1). وقتی به آن نهر رسیدند، جبرئیل به او گفت: ای محمّد، به برکت خدا از این نهر عبور کن که خداوند
امیرالمؤمنین علیه‌السلام خطاب به ابن عباس: هر سال یک شب قدر دارد و در آن شب امر یک سال مقدّر می‌شود و برای آن امر پس از رسول خدا صلی الله علیه و آله والیانی قرار داده شده است. ابن عباس عرض کرد: ایشان چه کسانی هستند؟ فرمود: من و
ابن عباس درباره آیه «أمْ یَحْسُدونَ النّاسَ عَلیٰ ما آتاهُمُ اللَّهُ مِن فَضْلِهِ»{به مردم، برای آنچه خدا از فضل خویش به آنان عطا کرده حسادت می‌کنند}(نساء/54) می‌گوید: این آیه درباره رسول خدا صلی الله علیه و آله و علی علیه‌السلام نازل شد.
ابن عباس: در آیه «قُلْ بِفَضْلِ اللَّهِ وَ بِرَحْمَتِهِ فَبِذٰلِکَ فَلْيَفْرَحوا»،{بگو که باید به فضل و رحمت خدا شادمان شوند}(یونس/58) منظور از «فضل‌الله» پیامبر صلی الله علیه و آله است و منظور از «رحمته» علی علیه‌السلام است.
ابن عباس: معنای آیه «وَ الَّذی جاءَ بِالصِّدْقِ وَ صَدَّقَ بِهِ أُوْلائِکَ هُمُ الْمُتَّقون»{کسی که راستی بیاورد و کسی که آن را تصدیق کند، آنان پرهیزگارانند}(زمر/33) این است که رسول خدا صلی الله علیه و آله «صدق» را آورد و علی علیه السّلام وی را «تصدیق» نمود.
ابن عباس: واژه «ذکر» در آیه «قَدْ أنزَلَ اللَّهُ إلَیْکُمْ ذِکْرًا»{خداوند مایه تذکّر بر شما نازل کرده است}(طلاق/10) به معنی پیامبر صلی الله علیه و آله است؛ زیرا پیامبر ذکری از جانب خدا و علی علیه‌السلام ذکری از جانب محمد صلی الله علیه و آله است. قرآن نیز در همین
