امام باقر علیه‌السلام: روزی رسول خدا صلی‌الله‌علیه‌وآله در میان یارانش نشسته بود که علی علیه‌السلام با لباسی کهنه و پاره که قسمتی از بدن او را نشان می‌داد، وارد شد و در نزدیکی پیامبر(ص) نشست. رسول خدا صلی‌الله‌علیه‌وآله کمی به او خیره شد و سپس این آیه را تلاوت فرمود:
عامر بن شراحیل شَعبی: هنگام بازگشت از جنگ اُحد، علی علیه‌السلام هشتاد زخم عمیق برداشته بود. وقتی چشم پیامبر صلی‌الله‌علیه‌وآله به او افتاد، گریه کرد و فرمود: مردی که در راه خدا به این حال و روز بیفتد، بر خدا واجب است که با او طوری رفتار کند که شایسته
امیرالمؤمنین علی علیه‌السلام بر منبر کوفه خطبه خواند و فرمود: به خدا قسم، من پاداش‌دهنده مردم در روز قیامت و تقسیم‌کننده بهشت و جهنم هستم. من بزرگترین جدا کننده حق از باطل هستم و تمام پیامبران و فرشتگان و ارواح، به برکت آفرینش ما خلق شده‌اند. به من نُه ویژگی
انس بن مالک: به همراه رسول خدا صلی الله علیه و آله بیرون رفته و قدم می‌زدیم تا به بقیع غرقد رسیدیم، ناگهان با تنه درخت سدری روبه‌رو شدیم که شاخ و برگی نداشت، رسول خدا صلی الله علیه و آله زیر آن نشست و درخت پر از شاخ و
امیرالمؤمنین علی علیه‌السلام: روزی پیش رسول خدا صلی الله علیه و آله رفتم و دیدم که یک عدد «به» در دست داشت. شروع به خوردن آن کرد و به من هم داد و فرمود: بخور که این هدیه خداوند جبّار به من و تو است. در خوردن آن به، لذت
ابوذر غفاری: روزی در محضر رسول خدا صلی‌الله‌علیه‌وآله بودیم که آن حضرت قیام و رکوع کرد و سجده شکر به درگاه خدای متعال به جا آورد و فرمود: ای جندب، هر کس بخواهد علم آدم(ع)، فهم نوح(ع)، خلیل بودن ابراهیم(ع)، مناجات موسی(ع)، سیاحت عیسی(ع) و صبر و بلای ایّوب(ع) را
ابن عباس: در محضر رسول خدا صلی‌الله‌علیه‌وآله نشسته بودیم که فرمودند: هر کس بخواهد علم آدم(ع)، آرامش نوح(ع)، صبوری ابراهیم(ع)، هوش موسی(ع) و زهد داوود(ع) را ببیند به او نگاه کند. نگاه کردیم و علی بن أبی طالب علیه‌السلام را دیدیم که مثل آب روان جاری در سراشیبی، در حال
ابن مسعود: رسول خدا صلی‌الله‌علیه‌وآله در بین یاران خود نشسته بود که علی بن أبی طالب علیه‌السلام آمد. رسول خدا فرمود: هر کس بخواهد علم آدم(ع)، حکمت نوح(ع) و صبوری ابراهیم(ع) را ببیند به علی بن أبی طالب نگاه کند.
امام کاظم علیه‌السلام آیات «وَ اصْبِرْ عَلیٰ ما یَقولونَ وَاهْجُرْهُمْ هَجْرًا جَمیلًا * وَ ذَرْنی وَالْمُکَذِّبینَ أُوْلِی النَّعْمَةِ وَ مَهِّلْهُمْ قَلیلاً»( مزّمل/10-11) را اینگونه معنا کردند: در برابر آنچه درباره تو می‌گویند صبوری کن و به طرز شایسته‌ای از آنان دوری کن. و مرا با تکذیب‌کنندگان صاحب‌نعمتی که وصی تو
امام باقر علیه السلام درباره آیه: «فَاصْبِر عَلی ما یَقولون»{در برابر آنچه می گویند شکیبا باش}(طه/130) فرمود: منظور، نپذیرفتن ولایت امیرالمؤمنین علیه السّلام توسط آن‌هاست.
