پیامبر صلی الله علیه و آله: در آیه «وَ کَذَّبَ بِالصِّدْقِ إِذْ جاءَهُ»{به خدا دروغ میبندد در حالی که راستی به روشنی نزدش آمده}(زمر/32)، منظور از «صدق» علی بن ابی طالب علیه‌السلام است. امام صادق و امام رضا علیهما‌السلام نیز فرمود‌ه‌اند: منظور از «صدق»، محمّد و علی صلوات الله علیهما
ابن عباس: معنای آیه «وَ الَّذی جاءَ بِالصِّدْقِ وَ صَدَّقَ بِهِ أُوْلائِکَ هُمُ الْمُتَّقون»{کسی که راستی بیاورد و کسی که آن را تصدیق کند، آنان پرهیزگارانند}(زمر/33) این است که رسول خدا صلی الله علیه و آله «صدق» را آورد و علی علیه السّلام وی را «تصدیق» نمود.
امام باقر، امام صادق، امام کاظم و امام رضا علیهم‌السلام درباره مصداق آیه «وَ الَّذی جاءَ بِالصِّدْقِ وَ صَدَّقَ بِهِ أُوْلائِکَ هُمُ الْمُتَّقون»{کسی که سخن راست بیاورد و کسی که آن را تصدیق کند، آنان پرهیزگارانند}(زمر/33) فرمود‌ه‌اند: علی علیه‌السلام است.
امام باقر علیه‌السلام در مورد آیه «أوْ تَقولَ لَوْ أنَّ اللَّهَ هَدانی لَکُنتُ مِنَ الْمُتَّقین»{اگر خدا هدایتم می‌کرد، مسلّماً از پرهیزگاران بودم}(زمر/57) فرمود: منظور، هدایت به سوی ولایت علی علیه‌السلام است. و خداوند ایشان را پاسخ داده و می‌فرماید: «بَلیٰ قَدْ جاءَتْکَ آیاتی فَکَذَّبْتَ بِها وَ اسْتَکْبرْتَ وَ کُنتَ مِنَ
امام صادق علیه‌السلام درباره شأن نزول آیه «وَ إذا مَسَّ الْإنْسانَ ضُرٌّ دَعا رَبَّهُ مُنيباً إلَيْهِ ثُمَّ إذا خَوَّلَهُ نِعْمَةً مِنْهُ نَسيَ ما کانَ يَدْعوا إلَيْهِ مِنْ قَبْلُ وَ جَعَلَ لِلَّهِ أنْداداً لِيُضِلَّ عَنْ سَبيلِهِ قُلْ تَمَتَّعْ بِکُفْرِکَ قَليلاً إنَّکَ مِنْ أصْحابِ النّارِ»{هنگامی که زیانی به انسان برسد، پروردگار خود
جابر بن عبدالله انصاری: در محضر رسول خدا صلی الله علیه و آله نشسته بودیم که یک عرب پریشان حال و ژولیده احوال بر ما وارد گشت که جامه‌های کهنه و پاره بر تن داشت و فقر از رخسارش می‌بارید. وقتی وارد شد و سلام داد، این ابیات را خواند:
امیرالمؤمنین علیه‌السلام فرمود: مقصود از آیه «رَجُلاً سَلَماً لِرَجُل»{مردی که تنها تسلیم یک نفر است}(زمر/29) من هستم که تنها فرمانبر یک مرد هستم و آن مرد هم رسول خدا صلی الله علیه و آله است. همچنین امام باقر علیه‌السلام فرمود: آن مرد فرمانبر، علی علیه‌السلام و شیعیان او هستند.
