سجده

رسول خدا صلی‌الله‌علیه‌وآله: وقتی مرا شب معراج به آسمان بردند و من و جبرئیل به آسمان هفتم رسیدیم، جبرئیل گفت: ای محمّد، این جایگاه من است. ناگهان مرا در میان نور انداختند و با فرشته‌ای از فرشتگان خدا به شکل و صورت علی علیه‌السلام ملاقات کردم که نامش علی بود

‌امام صادق علیه‌السلام درباره شأن نزول آیه «وَ إذا مَسَّ‌ الْإنْسانَ‌ ضُرٌّ دَعا رَبَّهُ‌ مُنيباً إلَيْهِ‌ ثُمَّ‌ إذا خَوَّلَهُ‌ نِعْمَةً مِنْهُ‌ نَسيَ‌ ما کانَ‌ يَدْعوا إلَيْهِ‌ مِنْ‌ قَبْلُ‌ وَ جَعَلَ‌ لِلَّهِ‌ أنْداداً لِيُضِلَّ‌ عَنْ‌ سَبيلِهِ‌ قُلْ‌ تَمَتَّعْ‌ بِکُفْرِکَ‌ قَليلاً إنَّکَ‌ مِنْ‌ أصْحابِ‌ النّارِ»{هنگامی که زیانی به انسان برسد، پروردگار خود

ابوسعید خُدری: در محضر رسول خدا صلی الله علیه و آله نشسته بودیم که مردی نزد آن حضرت آمد و عرض کرد: یا رسول الله، مرا از کلام خدای عزّوجل به ابلیس که فرمود: «أسْتَکْبَرْتَ أمْ کُنتَ مِنَ الْعالین»{آیا تکبّر کردی یا از برترینها بودی؟}(ص/75) آگاه فرمایید که اینان که

‌امام باقر علیه‌السلام درباره آیه: «وَ إذْ قُلْنا لِلْمَلائِکَةِ اسْجُدواْ لِـآدَمَ فَسَجَدواْ إلّا إبْلیسَ أبٰی»{و چون فرشتگان را فرمودیم: «برای آدم سجده کنید»؛ به جز ابلیس که سر باز زد [همه] به سجده در افتادند.}(بقره/34) می‌فرماید: خداوند به پیامبر وحی فرمود که: ای محمد، من امر کردم ولی اطاعت نشدم،