ابوسعید خدری و جابر انصاری و جمعی از مفسّران درباره کلام خدای متعال: «وَ لَتَعْرِفَنَّهُمْ فی لَحْنِ الْقَوْلِ»{تو آن‌ها را به شیوه سخنشان خواهی شناخت}(محمد/30) گفته‌اند: منظور این است که به علامت دشمنی آن ها با علی بن ابی طالب، آن ها را خواهی شناخت.
عبدالله بن مسعود: رسول خدا صلی الله علیه و آله از خانه زینب دخت جحش بیرون آمد تا اینکه به خانه اُمّ سلمه آمد. شخصی آمد و در زد. پیامبر فرمود: ای اُمّ سلمه، برخیز و در را برای وی باز کن. عرض کرد: یا رسول الله، این کیست که
امام باقر علیه السّلام: هرکس با علی دشمنی کند وارد دوزخ می‌شود. آن‌گاه خداوند دوازده هزار طوق به گردنش افکنده که بر هر طوق شیطانی است که به صورتش آب دهان انداخته و او را به وحشت و هراس می‌اندازد.
پیامبر صلی الله علیه و آله به علی علیه السلام فرمود: اگر اُمّت من با تو دشمنی کنند، خداوند آن‌ها را با صورت به جهنم می‌اندازد.
ابوسعید خُدری گوید: نشانه منافق بودن، دشمنی با علی بن أبی طالب بود. روزی در حالی که رسول خدا صلی الله علیه و آله به همراه جمعی از مهاجرین و انصار که من هم در میان ایشان بودم، در مسجد بود، علی علیه السّلام وارد شد و از همه عبور
ابوسعید خُدری: در محضر رسول خدا صلی الله علیه و آله نشسته بودیم که مردی نزد آن حضرت آمد و عرض کرد: یا رسول الله، مرا از کلام خدای عزّوجل به ابلیس که فرمود: «أسْتَکْبَرْتَ أمْ کُنتَ مِنَ الْعالین»{آیا تکبّر کردی یا از برترینها بودی؟}(ص/75) آگاه فرمایید که اینان که
رسول خدا صلی الله علیه و آله: هرکس با ما اهل بیت دشمنی کند، منافق است.
امیرالمؤمنین علی علیه‌السلام: سه نفر به خاطر من هلاک می‌شوند: 1- لعن‌کننده من و شنونده آن، 2- کسی که درباره من غلو کند و 3- حاکِم ستمگری که به واسطه لعن من به او ابراز لطف کنند و پیش او از دین من ابراز بیزاری کنند و اصل و نسب
رسول خدا صلی الله علیه و آله فرمود: ای علی، خداوند دوست داشتن بینوایان و مستضعفان در زمین را به تو عطا فرمود و تو به برادری آنان خوشنود گشتی و آن‌ها نیز به پیشوایی تو خوشنود شدند؛ پس خوشا به حال کسی که تو را دوست بدارد و تصدیقت
پیامبر صلی الله علیه و آله: هرکه خدای عزّوجل را دیدار کند در حالی که کینه علی را به دل داشته باشد، همچون یک یهودی با خدا دیدار می‌کند.
