موسی بن جعفر علیه‌السلام: از رسول خدا صلی الله علیه و آله در مورد «طوبا» سؤال شد، فرمود: درختی است در بهشت که ریشه‌ی آن در خانه‌ی من و شاخ و برگ آن در خانه‌های بهشتیان است. بار دیگر همین سؤال را از آن حضرت کردند، فرمود: درختی است که
امام کاظم علیه‌السلام آیات «وَ اصْبِرْ عَلیٰ ما یَقولونَ وَاهْجُرْهُمْ هَجْرًا جَمیلًا * وَ ذَرْنی وَالْمُکَذِّبینَ أُوْلِی النَّعْمَةِ وَ مَهِّلْهُمْ قَلیلاً»( مزّمل/10-11) را اینگونه معنا کردند: در برابر آنچه درباره تو می‌گویند صبوری کن و به طرز شایسته‌ای از آنان دوری کن. و مرا با تکذیب‌کنندگان صاحب‌نعمتی که وصی تو
امام کاظم علیه‌السلام: رسول خدا صلی‌الله‌علیه‌وآله، مردم را به پذیرش ولایت علی علیه‌السلام دعوت کرد، اما آنان به او تهمت زدند و از پیش او رفتند. خداوند نیز آیات «قُلْ إنّی لا أمْلِکُ لَکُمْ ضَرًّا وَ لا رَشَدًا * قُلْ إنّی لَن یُجیرَنی مِنَ اللَّهِ أحَدٌ وَ لَنْ أجِدَ مِن
امام جواد علیه‌السلام: روزی امیرالمؤمنین علیه‌السلام به همراه امام حسن و سلمان فارسی – در حالی که امیرالمؤمنین به دست سلمان تکیه داده بود – به مسجدالحرام آمدند؛ مردی خوش منظر جلو آمد و به امیرالمؤمنین سلام کرد و امام پاسخ داد. آن مرد نشست و عرض کرد: یا امیرالمؤمنین،
امام صادق علیه‌السلام: خدای عزّوجل قبل از رسیدن زمان رحلت پیامبر صلی الله علیه و آله نامه‌ای سر به مُهر بر او نازل کرد و فرمود: ای محمّد، این نامه وصیّت تو به نجیب اهل بیت توست! فرمود: ای جبرئیل، نجیب اهل بیت من کیست؟ گفت: علی بن ابی طالب
امام باقر، امام صادق، امام کاظم و امام رضا علیهم‌السلام درباره مصداق آیه «وَ الَّذی جاءَ بِالصِّدْقِ وَ صَدَّقَ بِهِ أُوْلائِکَ هُمُ الْمُتَّقون»{کسی که سخن راست بیاورد و کسی که آن را تصدیق کند، آنان پرهیزگارانند}(زمر/33) فرمودهاند: علی علیه‌السلام است.
امام کاظم علیه‌السلام: معنی عبارت قرآنی «هُوَ الَّذی أرْسَلَ رَسولَهُ بِالْهُدیٰ وَ دِینِ الْحَق»{او کسی است که پیامبرش را با هدایت و دین درست، فرستاد} چنین است که: خداوند خود به پیامبر صلی الله علیه و آله مسأله ولایت و وصیت را امر فرمود؛ زیرا ولایت، دین حق است تا
امام کاظم علیه‌السلام: معنای آیه «يُريدونَ لِيُطْفِئوا نورَ اللَّهِ بِأفْواهِهِمْ وَ اللَّهُ مُتِمُ نورِهِ»(صف/8) این است که: می‌خواهند نور ولایت امیرالمؤمنین را با دهانشان خاموش کنند، اما خداوند نور امامت را کامل می‌کند.
امام کاظم علیه‌السلام آیات اول تا پنجم[به جز آیه چهارم] سوره منافقون را اینگونه معنا فرمودهاند: «إِذا جاءَکَ الْمُنافِقونَ قالوا نَشْهَدُ إنَّکَ لَرَسولُ اللَّهِ وَ اللَّهُ یَعْلَمُ إنَّکَ لَرَسولُهُ وَ اللَّهُ یَشْهَدُ إنَّ الْمُنافِقینَ لَکاذِبونَ * اتَّخَذوا أیْمانَهُمْ جُنَّهً فَصَدّوا عَنْ سَبیلِ اللَّهِ إنَّهُمْ ساءَ ما کانوا یَعْمَلُونَ * ذلِکَ
سیف بن عَمیره: از موسی بن جعفر علیه‌السلام شنیدم که به مردی خبر مرگ او را می داد. به خودم گفتم: مگر او می داند آن مرد شیعه کِی می میرد؟! با حالتی غضب‌آلود فرمود: ای اسحاق! رُشَید هَجَری علم مرگ‌ها و مصیبت‌ها را می دانست، امام که شایسته‌تر و
