امام صادق

امام صادق علیه‌السلام درباره آیه «أ لَمْ نَشْرَحْ لَکَ صَدْرَک»{مگر ما ظرفیت تو را برای مسئولیت سنگینت بیشتر نکردیم؟!}(انشراح/1) فرمود: منظور، شرح صدر رسول خدا صلی‌الله‌علیه‌وآله به واسطه ولایت امیرالمؤمنین علیه‌السلام است.

امام صادق علیه‌السلام آیه 166 سوره نساء را این‌گونه قرائت و معنا کردند: «لٰکِنِ اللهُ یَشْهَدُ بِما أنزَلَ إلَیْکَ [فی عَلیٍّ] أنزَلَهُ بِعِلْمِهِ وَ الْمَلائِکَةُ یَشْهَدونَ وَ کَفیٰ بِاللهِ شَهیدًا»{خداوند گواهی می‌دهد به آنچه [درباره علی] بر تو نازل کرده، که از روی علمش نازل کرده است، و فرشتگان هم

امام صادق علیه‌السلام: آیه 2 سوره محمد، در اصل به این صورت نازل شد:«وَ الَّذینَ آمَنواْ وَ عَمِلواْ الصّالِحاتِ وَ آمَنواْ بِما نُزِّلَ عَلیٰ مُحَمَّدٍ [فی عَلیٍّ] وَ هُوَ الْحَقُّ مِن رَبِّهِمْ کَفَّرَ عَنْهُمْ سَیِّئاتِهِمْ وَ أصْلَحَ بالَهُم»{کسانی که ایمان آوردند و کارهای شایسته انجام دادند و به آنچه [درباره

امام صادق علیه‌السلام: آیه «مَن جاءَ بِالْحَسَنَةِ فَلَهُ عَشْرُ أمْثالِها وَ مَن جاءَ بِالسَّیِّئَةِ فَلا یُجْزیٰ إلّا مِثْلَها وَ هُمْ لا یُظْلَمونَ»{هر کس کار نیک بیاورد، پاداشش ده برابر آن است، و آنان که کار بد بیاورند، فقط مانند آن مجازات می‌بینند و آنان مورد ستم قرار نمی‌گیرند.}(انعام/160) خطاب به

امام صادق علیه‌السلام: روزی رسول خدا صلی‌الله‌علیه‌وآله از خانه بیرون آمد و به علی علیه‌السلام فرمود: ای علی، از خدا خواستم که تو وزیر من باشی و او هم قبول کرد. از او خواستم که تو را وصی من قرار دهد و انجام داد. خواستم که تو را خلیفه و

امام صادق علیه‌السلام درباره آیه «وَ إذا تُتْلیٰ عَلَیْهِمْ آیاتُنا بَیِّناتٍ قالَ الَّذینَ لا یَرْجونَ لِقاءَنا ائْتِ بِقُرْآنٍ غَیْرِ هٰذا أوْ بَدِّلْهُ قُلْ ما یَکونُ لی أنْ أُبَدِّلَهُ مِن تِلْقاءِ نَفْسی إنْ أتَّبِعُ إلّا ما یُوحیٰ إلَیَّ إنّی أخافُ إنْ عَصَیْتُ رَبّی عَذابَ یَوْمٍ عَظیم»{وقتی آیه‌های روشنگر ما را برای

محمد بن حمران: از امام صادق علیه‌السلام درباره آیه «ألْقیا فی جَهَنَّمَ کُلَّ کَفّارٍ عَنید»{هر بی‌دین لج‌بازی را داخل جهنم پرتاب کنید}(ق/24) پرسیدم، فرمود: روز قیامت، محمد و علی صلوات‌الله‌علیهما بر صراط می‌ایستند و هیچ‌کس نمی‌تواند از آن عبور کند مگر اینکه با خود مجوز همراه داشته باشد. عرض کردم:

امام صادق علیه‌السلام درباره معنای آیه: «وَ جاءَتْ کُلُّ نَفْسٍ مَعَها سائِقٌ و شَهید»{هر انسانی وارد محشر می‌گردد در حالی که همراه او حرکت‌دهنده و گواهی است!}(ق/21) فرموده است: منظور از «سائق» امیرالمؤمنین علیه‌السلام است و منظور از «شهید» رسول خدا صلی‌الله‌علیه‌وآله است.

امام صادق علیه‌السلام درباره آیه «فَلَمّا رَأَوْهُ زُلْفَةً سیئَتْ وُجوهُ الَّذینَ کَفَرواْ وَ قیلَ هذَا الَّذی کُنتُم بِهِ تَدَّعون»{هنگامی که آن را از نزدیک می‌بینند، صورت کافران زشت و سیاه می‌شود، و به آنها گفته می‌شود: «این همان چیزی است که تقاضای آن را داشتید»}(ملک/27) فرمود: وقتی [در قیامت] «لواء