پیامبر

امام صادق علیه‌السلام آیه «فَإذا فَرَغْتَ فَانصَبْ»(انشراح/8) را اینطور معنا فرمود: وقتی فارغ و خاطر‌جمع شدی علی را به جانشینی خود منصوب کن. رسول خدا صلی‌الله‌علیه‌وآله مشغول انجام مناسک حج بودند که این آیه نازل شد.

از امام صادق علیه‌السلام درباره معنای آیه «أَ لَمْ نَشْرَحْ لَکَ صَدْرَک»(انشراح/1) سؤال شد. ایشان فرمود: یعنی [ای پیامبر]، مگر ما به تو به واسطه علی علیه‌السلام، شرح صدر ندادیم؟! پس او را جانشین خود قرار ده. سؤال شد: آیه «فَإذا فَرَغْتَ فَانصَبْ»(انشراح/8) به چه معناست؟ امام فرمود: خدا به

امام صادق علیه‌السلام آیات 7 و 8 سوره انشراح را اینطور قرائت و معنا کردند: «فَإذا فَرَغْتَ‌ [مِنْ نُبُوَّتِکَ]‌ فَانْصَبْ‌ [عَلیاً‌] * وَ إِلى‌ رَبِّکَ فَارْغَبْ‌ [فی ذَلِکَ]‌» یعنی ای پیامبر، وقتی از نبوّت فارغ و خاطر‌جمع شدی، علی علیه‌السلام را به عنوان جانشین منصوب کن و با این کار

رسول خدا صلی‌الله‌علیه‌وآله: در آیه «اهْدِنَا الصِّراطَ الْمُسْتَقیم»{ما را به راه راست هدایت کن}(فاتحه/6)، منظور از «راه راست» دین خداست که جبرئیل آن را بر محمّد(ص) نازل کرده است. و منظور از آیه «صِراطَ الَّذینَ أنْعَمْتَ عَلَیْهِمْ غَیْرِ الْمَغْضوبِ عَلَیْهِمْ وَ لَا الضّالّین»(فاتحه/7)، شیعیان علی علیه السلام هستند که از

أسماء بنت عمیس: دیدم رسول خدا صلی‌الله‌علیه‌وآله که در مقابل کوه ثَبیر ایستاده بود و می‌گفت: ثبیر درخشید، ثبیر درخشید. خدایا، من همان چیزی را از تو می‌خواهم که برادرم موسی(ع) از تو خواست: «خدایا، ظرفیتم را برای تحمل مشکلات، بیشتر کن. مأموریتم را برایم آسان کن. زبانم را روان

ابن مسعود: رسول خدا صلی‌الله‌علیه‌وآله به من فرمود: ای پسر مسعود، بدان که آیه «وَ اتَّقواْ فِتْنَةً لا تُصیبَنَّ الَّذینَ ظَلَمواْ مِنکُمْ خاصَّةً»{بترسید از فتنه‌ای که تنها دامن  ستمکاران شما را نمی‌گیرد!}(انفال/25) درباره علی علیه السلام نازل شده است. من این روایت را به تو می‌سپارم و نام بزرگِ ستمگران

ابن عباس: عبدالله بن اُبَیّ و دوستانش با جمعی از صحابه پیامبر صلی‌الله‌علیه‌وآله مواجه شدند. عبدالله به همراهانش گفت: ببینید به این احمق‌ها چه می‌گویم! ناگهان، دست علی علیه‌السلام را گرفت و گفت: آفرین به پسرعموی رسول خدا و داماد او، سرور بنی‌هاشم بعد از رسول خدا. علی صلوات الله

زبیر بن عوام: رسول خدا صلی‌الله‌علیه‌وآله با نزول آیه «یا أیُّهَا النَّبیُّ إذا جاءَکَ الْمُؤْمِناتُ یُبایِعْنَک … فَبایعْهُنَ‌ وَ اسْتَغْفِرْ لَهُنَ‌ اللَّهَ‌»{ای پیامبر، وقتی زنان باایمان نزد تو آیند که با تو بیعت کنند، با آنها بیعت کن و برای آنان از درگاه خداوند آمرزش بخواه}(ممتحنه/12)، زنان را به بیعت

جابر بن عبدالله انصاری: آیه «لَقَدْ رَضیَ اللَّهُ عَنِ الْمُؤْمِنینَ إذْ یُبایِعونَکَ تَحْتَ الشَّجَرَةِ فَعَلِمَ‌ ما فی‌ قُلوبِهِمْ‌ فَأنْزَلَ‌ السَّکینَةَ عَلَیهِمْ‌ وَ أثابَهُمْ‌ فَتْحاً قَریباً»{خداوند از مؤمنان -هنگامی که در زیر آن درخت با تو بیعت کردند- راضی و خشنود شد. خدا آنچه را در درون دلهایشان پنهان بود می‌دانست؛