عطاء [بن ابی رباح]: با حدود سی نفر از بزرگان طائف، پیش عبدالله بن عباس در طائف رفتیم. او بیمار بود، همان بیماری که با آن فوت کرد، و بسیار ضعیف و ناتوان شده بود. به او سلام کردیم و نشستیم. به من گفت: ای عطا، این جماعت که هستند؟
ابن عباس: به محضر رسول خدا صلی‌الله‌علیه‌وآله رسیدم. دیدم که حسن(ع) بر روی شانه و حسین(ع) روی زانوی ایشان بودند و آن حضرت ایشان را غرق بوسه کرد و فرمود: خدایا، با دوستان‌شان دوست و با دشمنان‌شان دشمن باش! بعد فرمود: ای ابن عباس، می‌بینم روزی را که موی سفیدش
ابن عباس: رسول خدا صلی‌الله‌علیه‌وآله فرمود: ای مردم، بدانید خدا دری دارد که هرکس وارد آن شود، از آتش در امان می‌ماند. ابوسعید خُدری بلند شد و گفت: یا رسول الله، ما را به این در هدایت کنید تا آن را بشناسیم. ایشان فرمود: آن در، علی‌بن‌ابی‌طالب، سرور اوصیا، امیرمؤمنان،
عبدالله بن جعفر طیّار: در جمعی بودیم که حسن و حسین علیهماالسلام، عبدالله بن عباس، عمر ابن ابی سلمه، معاویة بن ابی سفیان و اسامة بن زید حاضر بودند و اسامة بن زید مشغول گفت‌وگو درباره حدیثی بود. من به معاویه گفتم: از رسول خدا صلی‌الله‌علیه‌وآله شنیدم که فرمود: من
ابن عباس: رسول خدا صلی الله علیه و آله درباره آیه «طُوبی لَهُمْ وَ حُسْنُ مَآب» {خوشا به حالشان، و خوش سرانجامی دارند} (رعد/29) فرمود: «طوبا» نام درختی است که خداوند آن را با دست خود در بهشت کاشت و از روح خود در آن دمید و زیورآلات از آن
ابن عباس: پیامبر صلی الله علیه و آله درباره آیه «وَعَدَ اللَّهُ الَّذینَ ءَامَنواْ وَ عَمِلواْ الصّالِحاتِ مِنهم مَغْفِرَةً وَ أجْرًا عَظیمَا»{خدا به کسانی از آنان که ایمان آورده و کارهای شایسته کرده‌اند، آمرزش و پاداش بزرگی وعده داده است.}(فتح/29) فرمود: وقتی روز قیامت شود، پرچمی از نور سفید بلند
اباصلت هروی: روزی مأمون به امام رضا علیه السّلام عرض کرد: یا أباالحسن، به من بگویید چرا جدّتان امیرالمؤمنین تقسیم‌کننده‌ی بهشت و جهنم است و چگونه آن را تقسیم می‌کند؟ این موضوع فکر مرا بسیار به خود مشغول کرده است. امام رضا علیه السّلام به او فرمود: ای مأمون مگر
عبدالله بن عباس: رسول خدا صلی الله علیه و آله ماری را دید که شبیه شتر بود. علی علیه السّلام خواست آن را با عصایش بزند که پیامبر به او فرمود: او ابلیس است و من از او تعهدهایی گرفته‌ام؛ هر کس کینه‌ی تو را در دل داشته باشد ابلیس
ابن عباس: رسول خدا صلی‌الله‌علیه‌وآله فرمود: خداوند پنج چیز به من و پنج چیز هم به علی علیه‌السلام داد! 1- به من «جوامع الکلِم» را بخشید و به علی «جوامع العلم» را عطا کرد؛ 2- مرا نبی کرد و او را وصی قرار داد؛ 3- «کوثر» را به من و
ابن عباس: جبرئیل با میوه بالنگی پیش پیامبر صلی الله علیه و آله آمد و گفت: خدای متعال به تو سلام می‌رساند و می‌گوید این هدیه برای علی بن أبی طالب است. پیامبر هم او را صدا زد و بالنگ را به او داد. وقتی آن را در دست گرفت،
