مفضّل بن عمر: به امام صادق علیه‌السلام عرض کردم: چرا امیرالمؤمنین علیه‌السلام قسمت‌کننده‌ی بهشت و جهنم شد؟ فرمود: چون حُبّ او ایمان و دشمنی با او کفر است و بهشت برای اهل ایمان و جهنم برای اهل کفر آفریده شده است؛ بنابراین فقط دوستداران او به بهشت می‌روند و دشمنانش
امیرالمؤمنین علیه‌السلام: در حالی به حضور پیامبر صلی الله علیه و آله رسیدم که ابوبکر و عمر نزد ایشان بودند؛ من هم بین آن حضرت و عایشه نشستم. عایشه گفت: برای نشستن جایی جز کنار من یا کنار رسول خدا پیدا نکردی؟! پیامبر اکرم فرمود: ای عایشه تندی نکن و
رسول خدا صلی الله علیه و آله: ای علی، وقتی روز قیامت شود تو را سوار بر محملی از نور و در حالی که تاجی با چهار کنگره بر سر داری و روی آن نوشته شده است «لا اله الا الله، محمد رسول الله، علی ولی الله»، می‌آورند و کلیدهای
جابر بن عبدالله انصاری: وقتی علی علیه‌السلام هنگام فتح خیبر پیش رسول خدا صلی‌الله‌علیه‌وآله آمد، پیامبر اکرم به او فرمود: «اگر نمی‌ترسیدم از این که گروه‌هایی از امّت من، آن چیزی را مسیحیان درباره عیسی‌بن‌مریم قائل بودند در مورد تو بگویند، امروز درباره تو حرفی می‌زدم که از کنار هر
رسول خدا صلی الله علیه و آله به علی علیه‌السلام فرمود: قسم به آنکه محمّد را به حق به پیامبری فرستاد، هرکه تو را انکار کند به من ایمان نیاورده و آنکه ولایت تو را منکر گردد، نبوّت مرا انکار کرده و هرکه به تو ایمان نداشته باشد، به خدا
امام صادق علیه‌السلام درباره آیه «ذٰلِکَ الْکِتابُ لا رَیْبَ فِیهِ هُدًی لِلْمُتَّقین»{این است کتابی که در آن هیچ تردیدی نیست [و] مایه هدایت تقواپیشگان است}(بقره/2) فرمود: منظور از «کتاب» در این آیه، بی‌شک علی علیه‌السلام است که هدایتی است برای پرهیزگاران… این آیه روشنگری برای شیعیان ماست.
امام صادق علیه‌السلام درباره شأن نزول آیه «وَ إذا مَسَّ الْإنْسانَ ضُرٌّ دَعا رَبَّهُ مُنيباً إلَيْهِ ثُمَّ إذا خَوَّلَهُ نِعْمَةً مِنْهُ نَسيَ ما کانَ يَدْعوا إلَيْهِ مِنْ قَبْلُ وَ جَعَلَ لِلَّهِ أنْداداً لِيُضِلَّ عَنْ سَبيلِهِ قُلْ تَمَتَّعْ بِکُفْرِکَ قَليلاً إنَّکَ مِنْ أصْحابِ النّارِ»{هنگامی که زیانی به انسان برسد، پروردگار خود
رسول خدا صلی الله علیه و آله در مورد آیه «صِراطَ الَّذینَ أنْعَمْتَ عَلَیْهِمْ غَیرِ الْمَغْضوبِ عَلَیْهِمْ وَ لا الضّالّین»(حمد/7) فرمود: منظور از «الَّذینَ أنْعَمْتَ عَلَیْهِمْ»، شیعیان علی علیه‌السلام است که ولایت علی علیه‌السلام را به آنان نعمت داد و نه خدا آنان را مورد خشم قرار داده و نه
رسول خدا صلی الله علیه و آله فرمود: ای علی، خداوند دوست داشتن بینوایان و مستضعفان در زمین را به تو عطا فرمود و تو به برادری آنان خوشنود گشتی و آن‌ها نیز به پیشوایی تو خوشنود شدند؛ پس خوشا به حال کسی که تو را دوست بدارد و تصدیقت
ابن عباس: از رسول خدا صلی الله علیه و آله درباره آیات: «وَ السّابِقونَ السّابِقونَ * أُوْلائِکَ الْمُقَرَّبونَ * فی جَنّاتِ النَّعیمِ» پرسیدم. فرمود: جبرئیل به من گفت: [منظور] علی و شیعیان او هستند که پیشتازان به سوی بهشت‌اند و مقرّب درگاه خدایند به سبب لطفی که به آن‌ها دارد.
