جابر بن عبدالله انصاری: در محضر رسول خدا صلی الله علیه و آله نشسته بودیم که یک عرب پریشان حال و ژولیده احوال بر ما وارد گشت که جامه‌های کهنه و پاره بر تن داشت و فقر از رخسارش می‌بارید. وقتی وارد شد و سلام داد، این ابیات را خواند:
أصبغ بن نباته: مردی نزد امیرالمؤمنین علیه السلام آمد و گفت: من تو را همان طور که آشکارا دوست دارم، پنهانی نیز دوست می‌دارم. امیرالمؤمنین علیه السلام لحظاتی با چوبی که در دست داشت زمین را خراشید و سپس سرش را بالا گرفت و گفت: به خدا قسم دروغ گفتی!
امام حسن علیه السّلام درباره آیه «وَ مَن یَقْتَرِفْ حَسَنَةً نَزِدْ لَهُ فیها حُسْنًا»{و هر کس نیکی به جای آورد، برای او در ثواب آن خواهیم افزود}(شوری/23) می‌گوید: مراد از «حسنه»، حُبّ آل محمّد صلی الله علیه و آله است.
یعلی بن مُرّه آورده است که در محضر پیامبر صلی الله علیه و آله نشسته بوده که علی بن أبی طالب علیه السّلام وارد شد. پیامبر فرمود: دروغ می‌گوید آنکه گمان می‌برد ولایت مرا پذیرفته و دوستم می‌دارد در حالی که با «این» دشمنی ورزیده، از او نفرت داشته باشد.
رسول خدا صلی الله علیه و آله: هرکس دوست دارد که به شاخه یاقوت سرخی که خداوند در بهشت عدن کاشته، چنگ بزند، باید به حُبّ علی بن أبی طالب علیه السّلام تمسّک بجوید.
امیرمؤمنان علیه السّلام خطاب به ابوعبدالله جدلی: ای ابوعبدالله، آیا تو را از حسنه‌ای آگاه کنم که هرکس آن را به دست آورد به واسطه آن از هول روز قیامت ایمن خواهد شد؟ آن حسنه، حُبّ ما اهل بیت است، آیا تو را از سیئه‌ای که هرکس مرتکب آن شود
أمیرالمؤمنین علیه‌السلام: هر که خدا را دوست بدارد، پیامبر را دوست داشته است و هر که پیامبر را دوست بدارد، ما را دوست داشته است و هر که ما را دوست بدارد، شیعیان ما را دوست داشته است و ما و شیعیان ما از یک خلقت و طبيعت هستیم و
حبّة بن جوین عُرَنی: جویریه بن مُسهِر عبدی، فردی صالح و دوست راستین علی علیه السلام بود. علی علیه السلام نیز او را دوست می‌داشت. روزی همراه علی علیه السلام می‌رفتیم. برگشت و جویریه را پشت سرش، دورتر دید. صدایش زد: ای جویریه نزد من بیا، آیا نمی‌دانی که من
امام باقر علیه السّلام: خداوند حُبّ علی علیه السّلام را در قلبی نکاشت مگر اینکه اگر پایش لغزید، خداوند آن را استوار می‌دارد و قدم دیگر او ثابت و محکم می‌ماند.
امیرالمؤمنین علیه السّلام: رسول خدا صلی الله علیه و آله دست مرا گرفت و فرمود: هرکس نمازهای پنج‌گانه را پیوسته بخواند سپس در حالی که تو را دوست دارد، بمیرد، شهید از دنیا رفته است، و هرکه در حالی که با تو دشمنی می‌کند بمیرد، بر جاهلیت مرده است و
