امام صادق علیه‌السّلام: مردی پیش امیرالمؤمنین علیه‌السّلام در مسجد کوفه آمد، در حالی که شمشیرش را حمایل کرده بود. گفت: یا امیرالمؤمنین، در قرآن آیه‌ای هست که دینم را نابود کرده و دچار شکّ و تردید در دین شده‌ام. منظورم آیه «وَ اسْئَلْ مَنْ أرْسَلْنا مِن قَبْلِکَ مِن رُسُلِنا أجَعَلْنا
رسول خدا صلی‌الله‌علیه‌وآله به علی علیه‌السلام فرمود: ای علی، جایگاه و منزلت تو پیش من، مثل منزلت هبة الله(ع) نسبت به آدم(ع)، یا منزلت سام(ع) نسبت به نوح(ع)، یا منزلت اسحاق(ع) نسبت به ابراهیم(ع)، یا منزلت هارون(ع) نسبت به موسی(ع) و یا منزلت شمعون(ع) نسبت به عیسی(ع) است، با این
جابر بن عبدالله انصاری: به امام باقر علیه‌السلام عرض کردم: ای پسر رسول خدا(ص)، گروهی معتقدند که خدای تبارک و تعالی امامت را در نسل حسن(ع) و حسین(ع) قرار داده است. ایشان پاسخ داد: به خدا قسم دروغ گفتند! مگر نشنیده‌اند که خدای متعال فرموده است: «وَ جَعَلَها کَلِمَةً باقیَةً
حارث أعور: پیامبر صلی‌الله‌علیه‌وآله در میان جمعی از یاران خود بود که فرمود: اکنون علم آدم(ع)، فهم نوح(ع) و حکمت ابراهیم(ع) را به شما نشان می‌دهم. در همان لحظه، فوراً علی علیه‌السلام از راه رسید. ابوبکر عرض کرد: یا رسول الله، آیا یک مرد را با سه پیامبر مقایسه کردی؟!
رسول خدا صلی‌الله‌علیه‌وآله: هر کس بخواهد علم آدم(ع)، فهم نوح(ع)، زهد یحیی بن زکریا(ع) و شدت عمل موسی بن عمران(ع) را متوجه شود، باید به علی بن أبی طالب علیه‌السلام نگاه کند.
ابوذر غفاری: روزی در محضر رسول خدا صلی‌الله‌علیه‌وآله بودیم که آن حضرت قیام و رکوع کرد و سجده شکر به درگاه خدای متعال به جا آورد و فرمود: ای جندب، هر کس بخواهد علم آدم(ع)، فهم نوح(ع)، خلیل بودن ابراهیم(ع)، مناجات موسی(ع)، سیاحت عیسی(ع) و صبر و بلای ایّوب(ع) را
ابن عباس: در محضر رسول خدا صلی‌الله‌علیه‌وآله نشسته بودیم که فرمودند: هر کس بخواهد علم آدم(ع)، آرامش نوح(ع)، صبوری ابراهیم(ع)، هوش موسی(ع) و زهد داوود(ع) را ببیند به او نگاه کند. نگاه کردیم و علی بن أبی طالب علیه‌السلام را دیدیم که مثل آب روان جاری در سراشیبی، در حال
ابن مسعود: رسول خدا صلی‌الله‌علیه‌وآله در بین یاران خود نشسته بود که علی بن أبی طالب علیه‌السلام آمد. رسول خدا فرمود: هر کس بخواهد علم آدم(ع)، حکمت نوح(ع) و صبوری ابراهیم(ع) را ببیند به علی بن أبی طالب نگاه کند.
ربیع بن یونس: از امام صادق علیه‌السلام پرسیدم: سرورم، داستان سجده شکری که امیرالمؤمنین علیه‌السلام به جا آورد، چه بود و برای چه بود؟ فرمود: رسول خدا صلی الله علیه و آله، علی علیه‌السلام را به مأموریتی فرستاد و او پس از رنج زیاد، بسیار خوب از عهده کار برآمد.
عبّاد بن عبدالله: مردی در حضور امیرالمؤمنین علیه‌السلام برخاست و گفت: یا امیرالمؤمنین، مرا از مصداق آیه «أفَمَنْ کانَ عَلىٰ بَيِّنَةٍ مِنْ رَبِّهِ وَ يَتْلوهُ شاهِدٌ مِنْهُ وَ مِنْ قَبْلِهِ کِتابُ مُوسىٰ اماما وَ رَحْمَةً»{آیا کسی که از جانب پروردگارش بر حجّتی روشن است و شاهدی از [خویشان] او، پیرو
