اصبغ بن نباته: علی علیه السلام به تنهایی از مدینه خارج شد. وقتی هفت روز از رفتنش گذشت پیامبر صلی‌الله‌علیه‌وآله در حالی که گریه می‌کرد فرمود: خدایا، نور چشمم، قوت بدنم، پسرعمویم و برطرف‌کننده ناراحتیم را برگردان. و بعد از آن، بهشت را برای هر کسی که خبر بازگشت علی(ع)
ابن عباس در مورد آیه «وَ لَمّا ضُرِبَ ابْنُ مَرْیَمَ مَثَلاً إذا قَوْمُکَ مِنْهُ یَصِدّون»{هنگامی که از پسر مریم یاد شد، ناگهان قوم تو هلهله درانداختند و اعتراض کردند}( زخرف/57) گفت: جبرئیل در سمت راست پیامبر صلی‌الله‌علیه‌وآله نشسته بود که امیرالمؤمنین آمد. جبرئیل علیه‌السلام خندید و گفت: ای محمّد، این
رسول خدا صلی‌الله‌علیه‌وآله: به خدا قسم، علی علیه‌السلام را به هر جنگی فرستادم دیدم که جبرئیل علیه‌السلام با هفتادهزار فرشته در سمت راست و میکائیل با هفتادهزار فرشته در سمت چپ و عزرائیل در جلوی او حرکت می‌کنند و ابری هم بر او سایه انداخته تا بهترین پیروزی به او
سلیم بن قیس: من سعد بن ابی وقاص را دیدم و گفتم: من از علی علیه‌السلام شنیدم که فرمود: از رسول خدا صلی الله علیه و آله شنیدم که می فرمود: از فتنه شیطان و از فتنه سعد دوری کنید، او به باطل ساختن حق و رسوایی اهل حقیقت دعوت
رسول خدا صلی الله علیه و آله فرمود: ای علی، خداوند دوست داشتن بینوایان و مستضعفان در زمین را به تو عطا فرمود و تو به برادری آنان خوشنود گشتی و آن‌ها نیز به پیشوایی تو خوشنود شدند؛ پس خوشا به حال کسی که تو را دوست بدارد و تصدیقت
به حسن بصری خبر رسید که کسی گمان برده است که از علی علیه السلام بدگویی میکند. روزی میان اصحابش برخاست و گفت: قصد داشتم در خانه را به روی خود ببندم و تا آخر عمر از خانه‌ام بیرون نیایم. به من خبر رسیده که یکی از شماها مرا متهم
امام باقر علیه السلام: علی بن ابی طالب علیه السلام در عراق نزد شما بود و با دشمنش میجنگید و یارانش همراه او بودند و در بین آن ها پنجاه نفر نبود که او را به حق و امامتش را به حق بشناسد.
