ابونعیم فضل بن دُکین به بغداد آمد و در محله‌ای به نام «رُمیله» ساکن شد. اصحاب حدیث گرد او جمع شدند و تختی برای وی نهادند که بر آن نشسته و به موعظه کردن مردم پرداخت. تذکّر می‌داد و احادیثی را برای ایشان روایت می‌کرد در حالی که روزگار بسیار
امام صادق علیه‌السلام: زمانی که آیه: «وَ تَعیها أُذُنٌ واعیَه»{و گوشهای شنوا آن را دریابد و بفهمد}(حاقه/12) نازل گردید، رسول خدا صلی الله علیه و آله فرمود: یا علی، منظور از این گوش، گوش توست.
امام صادق علیه السلام: علی علیه السلام دستور داد نام کسانی را که وارد کوفه می‌شوند برای او بنویسند. افرادی این کار را انجام دادند و اسامی وارد صفحه‌ای شد. حضرت آن را خواند. وقتی به اسم ابن ملجم رسید انگشتش را بر روی اسمش گذاشت و دوبار گفت: خدا
امام صادق علیه السّلام: به خدا سوگند دوستدار علی مرگ را تجربه نمی‌کند تا اینکه علی بن أبی طالب علیه السّلام را در جایی که دوست دارد، ببیند و دشمن علی بن أبی طالب مرگ را تجربه نمی‌کند مگر اینکه علی بن أبی طالب را در جایی که منفورترین جا
امام صادق علیه‌السلام درباره معنی آیه «وَ تَعیها أُذُنٌ واعیَه»(حاقه/12) فرمود: گوش امیرالمؤمنین علیه‌السلام هرچه بوده و هست را نگاه داشته است.
امام صادق علیه السلام: امیرالمؤمنین علیه السلام فرمود: زمانی می‌آید که گناهکار عزیز شود، فاسد گرامی داشته شود و فرد با انصاف تضعیف شود. به او گفته شد: ای امیرالمؤمنین، این اتفاق کی خواهد افتاد؟ فرمود: زمانی که زنان و کنیزان قدرت یابند و کودکان فرمانده شوند.
امام صادق علیه السّلام: ولایتمداری من نسبت به علی ابن أبی طالب علیه السّلام نزد من دوست داشتنی‌تر از زاده شدنم از آن حضرت است، زیرا ولایتمداری من برای علی بن أبی طالب یک فرض است ولی زاده شدنم از او یک فضیلت است.
امام صادق علیه‌السلام درباره مصداق آیات «وَ السّابِقونَ السّابِقونَ * أُوْلائِکَ الْمُقَرَّبونَ» فرمودند: وقتی که خداوند اراده فرمود مخلوقات را بیافریند، آنان را از گِل آفرید و سپس آتشی در برابر آنان قرار داد و فرمود: به آن در آیید. اولین کسی که وارد آن شد محمّد، امیرالمؤمنین، حسن، حسین
امام صادق علیه‌السلام: علی علیه‌السلام خدمتکاری به اسم قنبر داشت و او حضرت را بسیار دوست می داشت، به گونه‌ای که هنگامی که علی علیه‌السلام بیرون می رفت او با شمشیر پشت سر ایشان از حضرت محافظت می کرد. علی علیه‌السلام شبی او را دید و فرمود: ای قنبر تو
امام صادق علیه‌السلام: آیات «إنَّ الَّذینَ هُم مِنْ خَشْیَةِ رَبِّهِم مُشْفِقونَ * وَ الَّذینَ هُم بِآیاتِ رَبِّهِمْ یُؤْمِنونَ * وَ الَّذینَ هُم بِرَبِّهِمْ لا یُشْرِکونَ * وَ الَّذینَ یُؤْتونَ ما آتَواْ وَ قُلوبُهُمْ وَجِلَةٌ أنَّهُمْ إلیٰ رَبِّهِمْ راجِعونَ * أُوْلائِکَ یُسارِعونَ فِی الخَیراتِ وَ هُمْ لَها سابِقونَ»{کسانی که از بیم
