امام باقر علیه‌السلام درباره آیه: «وَ إذْ قُلْنا لِلْمَلائِکَةِ اسْجُدواْ لِـآدَمَ فَسَجَدواْ إلّا إبْلیسَ أبٰی»{و چون فرشتگان را فرمودیم: «برای آدم سجده کنید»؛ به جز ابلیس که سر باز زد [همه] به سجده در افتادند.}(بقره/34) می‌فرماید: خداوند به پیامبر وحی فرمود که: ای محمد، من امر کردم ولی اطاعت نشدم،
امام باقر علیه‌السلام مصداق آیه «إنَّ الَّذینَ ءامَنواْ وَ عَمِلواْ الصّالِحاتِ لَهُمْ أجْرٌ غَیرُ مَمْنونٍ»{کسانی که ایمان آورده و کارهای شایسته کرده‌اند، پاداشی بی پایان دارند}(فصلت/8) را علی بن ابی طالب دانستند عرض شد: در مورد آیه «فَما یُکَذِّبُکَ بَعْدُ بِالدّین»{پس چه چیز، تو را بعد [از این] به تکذیب
محمد بن مسلم: نزد امام باقر علیه‌السلام در دو صف نشسته بودیم و آن حضرت بر روی تخت نشسته و گهرهایی از حدیث برای ما روایت می‌فرمود و ما نیز بسیار مسرور از شنیدن این همه حدیث گهربار بودیم، گویی در بهشت سیر می‌کردیم. خدمتکار ایشان وارد شد و عرض
امام باقر علیه‌السلام، ولایت امیرالمؤمنین علیه‌السلام را مصداق آیه «إنَّ اللَّهَ اصْطَفیٰ لَکُمُ الدّینَ فَلا تَموتُنَّ إلّا وَ أنتُم مُسْلِمونَ»{خداوند برای شما این دین را برگزید، پس مبادا جز در حالت تسلیمِ خدا بودن بمیرید}(بقره/132) دانسته‌‌اند.
امام باقر علیه السلام: وقتی امیرالمؤمنین از کوفه به سمت نهروان خارج شد و وارد اولین زمین از بابل شد، وقت نماز عصر فرا رسید. از آنجا عبور نکرد تا اینکه خورشید غروب کرد. مردم به جز مالک اشتر، در چپ و راست راه توقف کردند و نماز خواندند. مالک
سید بن طاووس: در تفسیر ابن جحام خوانده‌ام که مصداق آیه «إنَّما وَلیُّکُم اللهُ وَ رَسولُهُ …» از نود راه که همگی اسناد پیوسته دارند و اغلب از رجال مخالف اهل بیت هستند، علی علیه‌السلام دانسته شده است؛ که از جمله راویان می‌توان به: علی علیه‌السلام، عمر بن خطاب، عثمان
امیرالمؤمنین علیه‌السلام فرمود: مقصود از آیه «رَجُلاً سَلَماً لِرَجُل»{مردی که تنها تسلیم یک نفر است}(زمر/29) من هستم که تنها فرمانبر یک مرد هستم و آن مرد هم رسول خدا صلی الله علیه و آله است. همچنین امام باقر علیه‌السلام فرمود: آن مرد فرمانبر، علی علیه‌السلام و شیعیان او هستند.
امام باقر علیه السّلام: معنای قول خدای متعال که فرمود: «هاذانِ خَصْمانِ اخْتَصَمُواْ فی رَبِّهِمْ فَالَّذینَ کَفَرواْ قُطِّعَتْ لَهُمْ ثیابٌ مِن نار»(حج/ 19) این است: این دو گروه، دشمنان یکدیگرند که درباره پروردگارشان با هم ستیز می کنند، و کسانی که به ولایت علی بن أبی طالب کفر ورزیدند، جامه
امام باقر علیه‌السلام درباره آیه «إنَّما یُریدُ اللّهُ لِیُذْهِبَ عَنکُمُ الرِّجْسَ أهْلَ الْبَیْتِ وَ یُطَهِّرَکُم تَطْهیرا» فرمود: این آیه درباره رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم، علی بن ابی طالب علیه‌السلام، فاطمه سلام الله علیها، حسن و حسین سلام الله علیهما در خانه اُم سلمه همسر رسول
امام باقر علیه‌السلام: مؤمنی پیدا نمی‌شود مگر اینکه مهر علی بن ابی طالب علیه‌السلام و اهل بیت او در دلش باشد.
