سعد بن طَریف از اصبغ بن نُباته نقل می‌کند: هر کس پیش روی امیرالمؤمنین علیه السلام قرار می‌گرفت به او می فرمود: ای فلانی آماده باش و برای خود هر چه می‌خواهی فراهم کن که در فلان روز، فلان ماه و فلان ساعت بیمار می‌شوی! و همان طور می‌شد که
امام باقر علیه السلام درباره آیه: «فَاصْبِر عَلی ما یَقولون»{در برابر آنچه می گویند شکیبا باش}(طه/130) فرمود: منظور، نپذیرفتن ولایت امیرالمؤمنین علیه السّلام توسط آن‌هاست.
امام باقر علیه‌السلام درباره مصداق آیه: «ثُلَّةٌ مِنَ الْأوَّلینَ» فرمود: منظور پسر آدم علیه‌السلام بود که به دست برادرش کشته شد و همچنین مؤمن آل فرعون و حبیب نجّار یار عیسی علیه‌السلام. [و منظور از] «وَ قَلیلٌ مِنَ الآخِرین» علی بن ابی طالب است.
امام باقر علیه السّلام در مورد آیه: «وَ لا تُلْقواْ بِأیْدیکُمْ إلیَ التَهّْلُکَه»{خود را با دست خود به هلاکت نیندازید}(بقره/195) فرمود: یعنی اینکه از ولایت ما منحرف نشوید که در دنیا و آخرت هلاک می‌شوید.
امام باقر علیه‌السلام درباره مصداق آیه «أَ فَمَن کانَ مُؤْمِنًا کَمَن کانَ فاسِقًا لا یَسْتَونَ» فرمود: علی بن ابی طالب با ولید بن عقبه با هم مشاجره کردند. در این مشاجره ولید بن عقبۀ فاسق به علی علیه‌السلام گفت: به خدا سوگند که من از تو فصیح‌تر، در کار با
امام باقر علیه السّلام: مردی نزد پیامبر صلی الله علیه و آله آمد و عرض کرد: یا رسول الله، آیا هر که بگوید «لاإله إلّا الله» مؤمن است؟ فرمود: دشمنی با ما موجب می‌شود انسان به یهود و نصارا ملحق شود. شما به بهشت وارد نمی‌شوید مگر اینکه مرا دوست
امام باقر علیه‌السلام درباره آیه «یا أیُّها الَّذینَ ءامَنواْ لا تَتَّخِذواْ ءاباءَکُمْ وَ إخْوانَکُمْ أوْلیاءَ إنِ اسْتَحَبّواْ الْکُفْرَ عَلَی الایمان»{ای کسانی که ایمان آورده اید، اگر پدرانتان و برادرانتان کفر را بر ایمان ترجیح دهند [آنان را] به دوستی نگیرید}(توبه/23) فرمود: «ایمان» ولایت علی بن ابی طالب علیه‌السلام است.
امام باقر علیه السّلام: حُبّ امیرمؤمنان علی بن أبی طالب علیه السّلام همان ایمان است و دشمنی با او همان نفاق است. سپس این آیه را تلاوت فرمود: «وَ لٰکِنَّ اللّهَ حَبَّبَ إلَیْکُمُ الْایمانَ وَ زَیَّنَهُ فی قُلوبِکمُ وَ کَرَّهَ إلَیْکُمُ الْکُفْرَ وَ الْفُسوقَ وَ الْعِصْیانَ أُوْلٰئِکَ هُمُ الرّاشِدونَ *
امام باقر علیه‌السلام درباره معنای آیه «وَ مَن یَکْفُرْ بِالْایمانِ فَقَدْ حَبِطَ عَمَلُهُ وَ هُوَ فِی الاَخِرَةِ مِنَ الخاسِرینَ»{و هر کس در ایمان خود شک کند، قطعاً عملش تباه شده و در آخرت از زیانکاران است}(مائده/5) می‌فرماید: ایمان در بطن قرآن، علی بن ابی طالب است و هرکس منکر ولایت
امام باقر علیه السّلام: هرکس با علی دشمنی کند وارد دوزخ می‌شود. آن‌گاه خداوند دوازده هزار طوق به گردنش افکنده که بر هر طوق شیطانی است که به صورتش آب دهان انداخته و او را به وحشت و هراس می‌اندازد.
