در برابر آنچه میگویند صبوری کن
امام باقر علیه السلام درباره آیه: «فَاصْبِر عَلی ما یَقولون»{در برابر آنچه می گویند شکیبا باش}(طه/130) فرمود: منظور، نپذیرفتن ولایت امیرالمؤمنین علیه السّلام توسط آنهاست.
امام باقر علیه السلام درباره آیه: «فَاصْبِر عَلی ما یَقولون»{در برابر آنچه می گویند شکیبا باش}(طه/130) فرمود: منظور، نپذیرفتن ولایت امیرالمؤمنین علیه السّلام توسط آنهاست.
رسول خدا صلی الله علیه و آله به علی علیه السّلام فرمود: دوست داشتن تو ایمان و دشمنی با تو نفاق است. و نخستین کسی که وارد بهشت میشود، دوستدار توست و اولین کسی که وارد دوزخ میشود، دشمن توست. و خداوند تو را سزاوار آن کرده است، زیرا تو
رسول خدا صلی الله علیه و آله: به هرکس که به من ایمان آورده و تصدیقم نموده سفارش میکنم که ولایت علی علیه السّلام را پذیرا باشد، زیرا هرکس ولایت او را بپذیرد، ولایت مرا پذیرفته و آنکه ولایت مرا پذیرد، ولایت خدا را پذیرفته است و هرکه دوستش بدارد،
عبدالله بن مسعود: عالمان زمین سه نفر هستند. یکی در شام، یکی در حجاز و یکی هم در عراق است. عالم شام ابو درداء، عالم حجاز علی و عالم عراق برادر شما در کوفه است. دو عالم شام و عراق نیازمند عالم حجاز هستند این در حالی است که عالم
ابن ابی الحدید: علی علیهالسلام بعد از وفات مالک اشتر فرمود: خداوند مالک را رحمت کند. او برای من آنگونه بود که من برای رسول خدا صلی الله علیه و آله بودم. هنگامی که علی علیهالسلام پنج نفر یعنی معاویه، عمرو بن عاص، ابواعور سلمی، حبیب بن مسلمه و بُسر
امام صادق علیهالسلام درباره معنی آیه «وَ تَعیها أُذُنٌ واعیَه»(حاقه/12) فرمود: گوش امیرالمؤمنین علیهالسلام هرچه بوده و هست را نگاه داشته است.
امیرالمؤمنین علیهالسلام فرمود: مقصود از آیه «رَجُلاً سَلَماً لِرَجُل»{مردی که تنها تسلیم یک نفر است}(زمر/29) من هستم که تنها فرمانبر یک مرد هستم و آن مرد هم رسول خدا صلی الله علیه و آله است. همچنین امام باقر علیهالسلام فرمود: آن مرد فرمانبر، علی علیهالسلام و شیعیان او هستند.
امیرالمؤمنین علیه السلام: اگر مرد مورد اعتمادی مییافتم اموالی را همراه او به مدائن برای شیعیان میفرستادم. مردی از صحابه با خود گفت: نزد امیرالمؤمنین علیه السلام میآیم و میگویم: من آن را میبرم، و او به من اعتماد میکند. وقتی اموال را از او گرفتم راه کرخه را در
اسماعیل بن زیاد: علی علیه السلام به بَراء بن عازب فرمود: ای براء، پسرم حسین کشته میشود در حالی که تو زنده هستی و او را یاری نمیکنی. وقتی امام حسین علیه السلام به شهادت رسید، براء آه میکشید و میگفت: به خدا قسم امیرالمؤمنین علیه السلام راست گفت.
رسول خدا صلی الله علیه و آله: هر کس که بمیرد در حالی که ذرهای از حُبّ علی بن أبی طالب علیهالسلام در قلبش باشد، خداوند عزّوجل او را وارد بهشت میکند.