اداری

‌امام صادق علیه‌السلام، مصداق آیه «حَبَّبَ إلَیْکُمُ الْایمانَ وَ زَیَّنَهُ فی قُلوبِکُم»{خدا ایمان را برای شما دوست داشتنی گردانید و آن را در دلهای شما بیاراست}(حجرات/7) را امیرالمؤمنین علیه‌السلام و مصداق آیه «وَ کَرَّهَ إلَیْکُمُ الْکُفْرَ وَ الْفُسوقَ وَ الْعِصْیان»{و کفر و پلیدی و سرکشی را در نظرتان ناخوشایند ساخت}(حجرات/7)

[ابن عباس]: آیه «یَوْمَ لا یُخْزِی اللَّهُ النَّبِیَّ وَ الَّذینَ آمَنواْ مَعَهُ نورُهُمْ یَسْعیٰ بَیْنَ أیْدیهِمْ وَ بِأیْمانِهِمْ»{روزی که خدا، پیامبر و مسلمانانِ همراهش را خوار نمی‌کند و نورشان جلوی رو و در سمت راست و چپشان پَرتوافشانی می‌کند}(تحریم/8) در حق علی علیه‌السلام و یارانش نازل شده است.

وقتی خبر آن چه بسر بن أرطاة در یمن انجام داده بود به امیرالمؤمنین علیه‌السلام رسید، فرمود: خدایا، بُسر دین خود را به دنیایش فروخته است، پس عقلش را از او بگیر. بسر زنده ماند تا این که دیوانه شد، به صورتی که شمشیری از چوب داشت و با آن

مردی علی علیه‌السلام را ستایش کرد. ایشان فرمود: من کمتر از آن هستم که می‌گویی و بیشتر از آن هستم که فکر می‌کنی.

پیامبر صلی الله علیه و آله: حُبّ علی بن أبی طالب حسنه‌ای است که هیچ گناهی با وجود آن زیان نمی‌رساند و دشمنی با او گناهی است که هیچ ثوابی با بودن آن سودمند نمی‌افتد.

علی علیه السّلام: دو پسر فاطمه را هم نیکوکار و هم فاجر دوست می‌دارند اما برای من چنین نوشته شده که هر مؤمنی مرا دوست بدارد و هر منافقی با من دشمنی کند.

أنس بن مالک: پس از واقعه خیبر، مردها پسران خود بر دوش می‌گرفتند، سر راه علی علیه السّلام قرار می‌گرفتتند و به آن حضرت اشاره نموده و سپس به فرزند خود میگفتند: آیا این مرد را دوست داری؟ اگر می‌گفت: آری، او را می‌پذیرفتند و اگر میگفت: نه! بر زمینش

عبدالله بن مسعود: رسول خدا صلی الله علیه و آله را دیدم که دست علی علیه السّلام را گرفته و به وی فرمود: خدا ولیّ من است و من ولیّ تو هستم، و دشمن هر که با تو دشمنی کند، و در صلحم با هر که با تو در صلح