ابن مسعود: مسأله خلافت در قرآن برای سه نفر مقرر شده است: 1- برای آدم علیه‌السلام آن‌جایی که خدا می‌فرماید: «وَ إذْ قالَ رَبُّکَ لِلْمَلائکَةِ إنّی جاعِلٌ فِی الْأرْضِ خَلیفَة»{هنگامی که پروردگارت به فرشتگان گفت: من در روی زمین، جانشینی قرار خواهم داد.}(بقره/30). یعنی من جانشینی در زمین آفریدم که
امام باقر علیه‌السلام درباره معنای آیات «ما ضَلَّ صاحِبُکُمْ وَ مَا غَویٰ * وَ ما یَنطِقُ عَنِ الْهَویٰ * إنْ هُوَ إلَا وَحْیٌ یوحیٰ * عَلَّمَهُ شَدیدُ الْقُویٰ * ذو مِرَّةٍ فَاسْتَویٰ * وَ هُوَ بِالْأُفُقِ الْأعْلیٰ * ثُمَّ دَنا فَتَدَلّیٰ * فَکانَ قابَ قَوْسَیْنِ أوْ أدْنیٰ * فَأوْحیٰ إلیٰ
امام صادق علیه‌السلام: روزی رسول خدا صلی‌الله‌علیه‌وآله از خانه بیرون آمد و به علی علیه‌السلام فرمود: ای علی، از خدا خواستم که تو وزیر من باشی و او هم قبول کرد. از او خواستم که تو را وصی من قرار دهد و انجام داد. خواستم که تو را خلیفه و
ابن مسعود: پیش رسول خدا صلی‌الله‌علیه‌وآله رفتم و سلام کردم و گفتم: یا رسول الله، حق را به من نشان بدهید به طوری که واضح باشد و بتوان آن را دید. فرمود: ای پسر مسعود، وارد اتاق شو و ببین چه می‌بینی! وارد اتاق شدم و علی بن ابی‌طالب علیه‌السلام
ابن عباس: جمعی از رسول خدا صلی‌الله‌علیه‌وآله پرسیدند که آیه «وَعَدَ اللّهُ الَّذینَ آمَنواْ وَ عَمِلواْ الصّالِحاتِ مِنْهُم مَغْفِرَةً وَ أجْرًا عَظیماً»{خدا به کسانی از آنان که ایمان آورده و کارهای شایسته کرده‌اند، آمرزش و پاداش بزرگی وعده داده است.}(فتح/29) درباره چه کسی نازل شده است؟ ایشان فرمود: وقتی روز
ابن کوّاء به امیرالمؤمنین علیه السلام گفت: وقتی خدا از ابوبکر یاد کرده و فرموده: «ثانیَ اثْنَینِ إذْ هُما فِی الْغارِ إذْ یَقولُ لِصاحِبِه لا تَحْزَنْ إنَّ اللَّهَ مَعَنا»{او نفر دوم از دو تن بود، آن گاه که در غار [ثور] بودند، وقتی به همراه خود می‌گفت: «ناراحت نباش که
ابن عباس: شیبه بن عبدالدار و عباس بن عبدالمطّلب با هم‌دیگر فخرفروشی می‌کردند. شیبه گفت: کلیدهای کعبه در دست ماست، هر وقت اراده کنیم درهای آن را باز می‌کنیم یا می‌بندیم، به همین خاطر، بعد از رسول خدا صلی‌الله‌علیه‌وآله بهترین مردم هستیم! عباس هم گفت: مقام آب‌رسانی به حاجیان و
اصبغ بن نباته از امیرالمؤمنین علیه‌السلام درباره مفهوم آیات «أنِ اشْکُرلی وَ لِوالِدَیْکَ إلَیَّ الْمَصیرُ * وَ إن جاهَداکَ عَلی أن تُشْرِکَ بی ما لَیْسَ لَکَ بِه عِلْمٌ فَلا تُطِعْهُما وَ صاحِبْهُما فِی الدُّنْیا مَعْروفًا وَاتَّبِعْ سَبیلَ مَنْ أنابَ إلَیَّ ثُمَّ إلَیَّ مَرْجِعُکُمْ فَأُنَبِّئُکُم بِما کُنتُمْ تَعْمَلونَ»{شکرگزارِ من و والدینت
انس بن مالک: پیش علی بن ابی طالب علیه‌السلام بودم، در همان ماهی که ضربت خورد. فرزندش حسن علیه‌السلام را صدا کرد و فرمود: ابامحمّد، منبر برو و حمد و سپاس خدا را بسیار بگو و از جدّت رسول خدا صلی‌الله‌علیه‌وآله به بهترین وجه یاد کن و بگو: خدا لعنت
جابر بن عبدالله انصاری: به امام باقر علیه‌السلام عرض کردم: ای پسر رسول خدا(ص)، گروهی معتقدند که خدای تبارک و تعالی امامت را در نسل حسن(ع) و حسین(ع) قرار داده است. ایشان پاسخ داد: به خدا قسم دروغ گفتند! مگر نشنیده‌اند که خدای متعال فرموده است: «وَ جَعَلَها کَلِمَةً باقیَةً
