امام صادق علیه‌السلام آیه 166 سوره نساء را این‌گونه قرائت و معنا کردند: «لٰکِنِ اللهُ یَشْهَدُ بِما أنزَلَ إلَیْکَ [فی عَلیٍّ] أنزَلَهُ بِعِلْمِهِ وَ الْمَلائِکَةُ یَشْهَدونَ وَ کَفیٰ بِاللهِ شَهیدًا»{خداوند گواهی می‌دهد به آنچه [درباره علی] بر تو نازل کرده، که از روی علمش نازل کرده است، و فرشتگان هم
امام باقر علیه‌السلام، آیه 64 سوره نساء را این‌گونه قرائت کردند: «وَ لَوْ أنَّهُمْ إذ ظَلَمواْ أنفُسَهُمْ جَاءوکَ [یا عَلیّ] فَاسْتَغْفَرواْ اللهَ وَ اسْتَغْفَرَ لَهُمُ الرَّسولُ لَوَجَدواْ اللهَ تَوّابًا رَحیمًا»{اگر آنان هنگامی که به خود ستم کردند، نزد تو می‌آمدند [ای علی] و از خدا آمرزش می‌خواستند، و پیامبر هم
امام صادق علیه‌السلام درباره آیه «وَ إذا تُتْلیٰ عَلَیْهِمْ آیاتُنا بَیِّناتٍ قالَ الَّذینَ لا یَرْجونَ لِقاءَنا ائْتِ بِقُرْآنٍ غَیْرِ هٰذا أوْ بَدِّلْهُ قُلْ ما یَکونُ لی أنْ أُبَدِّلَهُ مِن تِلْقاءِ نَفْسی إنْ أتَّبِعُ إلّا ما یُوحیٰ إلَیَّ إنّی أخافُ إنْ عَصَیْتُ رَبّی عَذابَ یَوْمٍ عَظیم»{وقتی آیه‌های روشنگر ما را برای
امام حسین علیه‌السلام: رسول خدا صلی‌الله‌علیه‌وآله فرمود: جایگاه ابوبکر پیش من، مثل گوش است. و منزلت عمر پیش من، مثل چشم است. و جایگاه عثمان پیش من، مثل جایگاه قلب است. فردای آن روز، در حالی که امیرالمؤمنین علیه‌السلام همراه ابوبکر، عمر و عثمان بود، پیش پیامبر(ص) رفتیم و عرض
حسن بن راشد: در دوران خلافت مهدی عباسی، شریک بن عبدالله نخعی، قاضی کوفه به من گفت: ای ابوعلی، می‌خواهم حدیثی را برای تو بخوانم، تا هم ایثار من برای تو باشد و هم لطف خدا به تو، مشروط به اینکه تا من زنده هستم آن را برای کسی نخوانی.
از پیامبر صلی‌الله‌علیه‌وآله درباره آیه «الَّذینَ آمَنواْ وَ عَمِلواْ الصّالِحاتِ طوبٰی لَهُمْ وَ حُسْنُ مَآب»{کسانی که ایمان آورده و کارهای شایسته کرده‌اند، خوشا به حالشان، خوش سرانجامی دارند.}(رعد/29) سؤال شد، فرمود: «طوبی» نام درختی است که تنه آن در خانه من و شاخ و برگ آن بر اهل بهشت سایه
ابن عباس درباره آیه «إنَّ الَّذینَ أجْرَمواْ کانواْ مِنَ الَّذینَ آمَنواْ یَضْحَکونَ»{گناهکارها همیشه به مؤمنان پوزخند می‌زدند!}(مطففین/29): منظور این آیه، حارث بن قیس و جمعی از همراهان اوست. هرزمانی که امیرالمؤمنین علیه‌السلام از کنارشان می‌گذشت، می‌گفتند: این را ببینید که محمد(ص) از بین اهل بیتش انتخاب کرده… و با این
فضیل بن یسار: امام باقر علیه‌السلام آیه «فَلَمّا رَأَوْهُ زُلْفَةً سیئَتْ وُجوهُ الَّذینَ کَفَرواْ وَ قیلَ هذَا الَّذی کُنتُم بِهِ تَدَّعون»{هنگامی که آن را از نزدیک می‌بینند، صورت کافران زشت و سیاه می‌شود، و به آنها گفته می‌شود: «این همان چیزی است که تقاضای آن را داشتید»}(ملک/27) را تلاوت نمود
امام صادق علیه‌السلام درباره آیه «فَلَمّا رَأَوْهُ زُلْفَةً سیئَتْ وُجوهُ الَّذینَ کَفَرواْ وَ قیلَ هذَا الَّذی کُنتُم بِهِ تَدَّعون»{هنگامی که آن را از نزدیک می‌بینند، صورت کافران زشت و سیاه می‌شود، و به آنها گفته می‌شود: «این همان چیزی است که تقاضای آن را داشتید»}(ملک/27) فرمود: وقتی [در قیامت] «لواء
امام سجاد علیه‌السلام: وقتی روز قیامت برپا شود، دو تخت آراسته و فاخر از بهشت می‌آورند و بر لبه جهنم قرار می‌دهند. بعد، علی علیه‌السلام می‌آید و بر روی آنها می‌نشیند. وقتی نشست، می‌خندد، و وقتی خندید، جهنّم زیر و رو می‌شود! بعد، آن دو نفر بیرون آورده می‌شوند و
