ابن عباس: مفهوم آیه «وَ مَنْ أعْرَضَ عَن ذِکْری فَإنَّ لَهُ مَعیشَةً ضَنکاً وَ نَحْشُرُهُ یَوْمَ الْقیامَةِ أعْمیٰ»{هر کس از یاد من روگردان شود، زندگی سخت و تنگی خواهد داشت و روز قیامت، او را نابینا محشور می‌کنیم!}(طه/124) این است که هرکس ولایت علی علیه‌السلام را رها کند، خدا او
امام صادق علیه‌السلام درباره آیه «وَ هُدواْ إلَی الطَّیِّبِ مِنَ الْقَوْل»{به گفتار پاک هدایت می‌شوند.}(حج/24) فرمود: منظور حمزه، جعفر، عبیده، سلمان، ابوذر، مقداد و عمّار بودند که به سوی امیرالمؤمنین علیه‌السلام هدایت شدند.
امام صادق علیه‌السلام آیه «وَ یَسْتَنبِئونَکَ أحَقٌّ هُوَ قُلْ إی وَ رَبّیِ إنَّهُ لَحَق»{از تو می‌پرسند: آیا آن حقّ است؟ بگو: «بله، به پروردگارم قسم، قطعاً حقّ است}«یونس/53) را این‌طور معنا فرمود: «ای محمّد، مردم مکه از تو درباره علی بن ابی‌طالب سؤال می‌پرسند که آیا او امام است؟ بگو:
عمرو بن قاسم: از امام صادق علیه‌السلام شنیدم که بعد از یاد کردن از صحابه پیامبر صلی‌الله‌علیه‌وآله این آیه را تلاوت کرد: «أفَمَن یَهْدی إلَی الْحَقِّ أحَقُّ أن یُتَّبَعَ أمَّن لا یَهِدّی إلّا أن یُهْدیٰ فَما لَکُمْ کَیْفَ تَحْکُمونَ»{آیا کسی که به سوی حق هدایت می‌کند برای پیروی شایسته‌تر است،
امام باقر علیه‌السلام در مورد آیه «یُریدُ اللَّهُ بِکُمُ الْیُسْرَ وَ لا یُریدُ بِکُمُ الْعُسْر»{خدا برای شما آسانی می‌خواهد و برای شما دشواری نمی‌خواهد.}(بقره/185) فرمود: منظور از «آسانی» علی علیه‌السلام و منظور از «دشواری» فلانی و فلانی هستند. پس، هر که فرزند آدم باشد، داخل ولایت فلانی و فلانی نمی‌شود
ابن عبّاس: علی علیه‌السلام بزرگ و رهبر آیاتی است که خدا با عبارت «یا أیُّهَا الَّذینَ آمَنواْ» نازل کرد. و خداوند بارها اصحاب محمّد صلی‌الله‌علیه‌وآله را ملامت کرده اما از علی علیه‌السلام فقط به نیکی یاد کرده است.
ابوحمزه ثمالی: امام باقر علیه‌السلام آیه 170 سوره نساء را این‌طور قرائت کرد: «یا أیُّها النّاسُ قَدْ جاءَکُمُ الرَّسولُ بِالْحَقِّ مِن رَبِّکُمْ [فِی وَلَایَةِ عَلِیٍّ] فَآمِنواْ خَیراً لَکُمْ وَ إن تَکْفُرواْ [بِوِلایَتِهِ] فَإنَّ لِلَّهِ ما فِی السَّماواتِ وَ الْأرْضِ وَ کانَ اللَّهُ عَلیمًا حَکیمًا»{ای مردم! پیامبر، حق را [درباره ولایت
جابر جُعفی: از امام باقر علیه‌السلام درباره آیه «فَلَمّا جاءَهُم ما عَرَفواْ کَفَرواْ بِهِ فَلَعْنَةُ اللَّهِ عَلَی الْکافِرین»{هنگامی که این کتاب و پیامبری را که از قبل شناخته بودند نزد آنها آمد، به او کافر شدند؛ لعنت خدا بر کافران}(بقره/89) پرسیدم، فرمود: تفسیر باطن آن این است: وقتی بر آنچه
امام صادق علیه‌السلام: به خدا قسم، منظور آیه «أُوْلٰئِکَ الَّذینَ یَعْلَمُ اللَّهُ ما فی قُلوبِهِمْ فَأعْرِضْ عَنْهُمْ وَ عِظْهُمْ وَ قُل لَهُمْ فی أنفُسِهِمْ قَوْلاً بَلیغًا»{خدا می‌داند در دلشان چه می‌گذرد. پس، از آنها کناره بگیر، ولی پندشان بده و وقتی تنها هستند، با سخنانی شفاف راهنمایی‌شان کن.}(نساء/63) فلانی و
جابر جُعفی: از امام باقر علیه‌السلام درباره تفسیر آیه «وَ آمِنواْ بِما أنزَلْتُ مُصَدِّقًا لِما مَعَکُمْ وَ لا تَکونواْ أوَّلَ کافِرٍ بِه»{به آنچه نازل کرده‌ام ایمان بیاورید، که نشانه‌های آن، با آنچه در کتابهای شماست، مطابقت دارد. و اولین منکر آن نباشید}(بقره/41) پرسیدم که آیا در معنای باطنی، منظور فلانی
