اداری

نظّام: علی بن ابی طالب محنتی بر متکلم است. اگر حقش را زیاد گوید غلو کرده است و اگر حقش را کم دهد مرتکب کار بدی شده است، و راه میانه این دو حد، باریک و حساس و صعب العبور است مگر برای فرد باهوش و تیز فهم.

علی علیه‌السلام فرمود: آیه «وَ السّابِقونَ السّابِقونَ» درباره من نازل شده است؛ کما اینکه آیات «أُوْلائِکَ هُمُ الْوارِثونَ * الَّذینَ یَرِثونَ الْفِرْدَوْسَ هُمْ فیها خالِدون»{آنان همان وارثانند، همانان که بهشت را به ارث می برند و در آنجا جاودان می مانند}(مؤمنون/10-11) نیز در حق من نازل شده است.

ابن عباس: آیه «وَ ارْکَعُواْ مَعَ الرَّاکِعینَ»{با رکوع کنندگان رکوع کنید}(بقره/43) در شأن رسول خدا و علی بن ابی طالب علیهما السلام به طور خاص نازل گردیده است، چون این دو نخستین نمازگزاران و رکوع کنندگان هستند.

فردی یهودی به علی علیه السلام گفت: محمد گفت: در هر انار، دانه‌‌ای از بهشت است. من یک انار را شکستم و همه دانه‌هایش را خوردم! علی علیه السلام فرمود: رسول الله صلی الله علیه و آله راست گفت. دستش را به ریش یهودی زد و دانه اناری از آن

امیرالمؤمنین علیه السلام به اهل بصره فرمود: من حق امانت شما را ادا کردم و شما را به غیب نصیحت کردم، ولی شما مرا متهم کردید و دروغگو شمردید، خداوند نیز جوان ثقیف را بر شما مسلّط می‌کند. گفتند: جوان ثقیف کیست؟ گفت: مردی که تمام حرمت‌های الهی  هتک می‌کند.

رسول خدا صلی الله علیه و آله به امیرالمؤمنین علیه السّلام فرمود: اگر خلایق بر ولایت تو گرد می‌آمدند، خداوند دوزخ را نمی‌آفرید، اما تو و شیعیانت در روز قیامت رستگارید.

حارث هَمْدانی: علی علیه السّلام را در روزی دیدم که آمد و بر منبر رفت، پس از حمد و ثنای خدا، فرمود: حکمی بود که خدای متعال بر زبان پیامبر اُمّی جاری فرمود که جز مؤمن مرا دوست نخواهد داشت و جز منافق با من دشمنی نورزد و آنکه بهتان