سلمان فارسی: پیوسته علی علیه السّلام را دوست خواهم داشت زیرا که دیده‌‌‌ام رسول خدا صلی الله علیه و آله بر پای او زد و میفرمود: دوستدارت دوستدار من است و دوستدارم دوستدار خداست و دشمنت دشمن من است و دشمن من دشمن خداست.
رسول خدا صلی الله علیه و آله: کسانی که ولایت علی علیه السّلام را رها کرده و فضیلت او را بر دیگران منکر شده و پشتیبان دشمنان او باشند، اگر بر این حال بمیرند، از اسلام خارج‌اند.
امام صادق علیه‌السلام: جمعی به محضر امیرالمؤمنین علیه‌السلام آمدند و گفتند: سلام بر تو ای پروردگار ما! علی علیه‌السلام از آن ها خواست تا توبه کنند ولی آنها نکردند. در نتیجه، ایشان چاله‌ای کند و آتشی به پا کرد و در کنار آن چاله، چاله‌ای دیگر درست کرد و بین
علی علیه‌السلام: دو کس به خاطر من هلاک می‌شوند: دوستدار افراط‌گری که چیزهایی را به من نسبت می‌دهد که در من نیست و کینه‌توزی که دشمنی او با من وادارش می‌کند به من بهتان بزند.
امام باقر علیه‌السلام، ولایت امیرالمؤمنین علیه‌السلام را مصداق آیه «إنَّ اللَّهَ اصْطَفیٰ لَکُمُ الدّینَ فَلا تَموتُنَّ إلّا وَ أنتُم مُسْلِمونَ»{خداوند برای شما این دین را برگزید، پس مبادا جز در حالت تسلیمِ خدا بودن بمیرید}(بقره/132) دانسته‌‌اند.
جُویریه بن مُسهِر: وقتی همراه امیرالمؤمنین علیه السلام راهی جنگ صفین شدیم و به بلندی‌های کربلا رسیدیم، ایشان در گوشه‌ای از سپاه ایستاد، به چپ و راست نگاه کرد و اشک ریخت و گفت: به خدا این جا توقفگاه و محل مرگ آنها است. گفته شد: ای امیرالمؤمنین این جا
أصبغ بن نباته: وقتی مردی پیش روی امیرالمؤمنین علیه السلام قرار می‌گرفت، می فرمود: ای فلانی، آماده باش و برای خود هر چه می‌خواهی فراهم کن که تو در فلان روز از فلان ماه در فلان ساعت بیمار خواهی شد. و همان طور می‌شد که میفرمود. علی علیه السلام از
عبد خیر بن یزید: همراه علی علیه السلام در سرزمین بابل حرکت می کردم. وقت نماز عصر فرا رسید. به هر مکانی که می رسیدیم آن را بدتر از قبلی می‌دیدیم، تا اینکه به مکانی بهتر از آنچه دیده بودیم رسیدیم، و خورشید نزدیک غروب کردن بود. علی علیه السلام
علی علیه السّلام: به خدا سوگند اگر تمام دنیا را یک‌جا به منافق بدهم، مرا دوست نخواهد داشت، و اگر با این شمشیر بر بینی مؤمن بزنم، باز هم مرا دوست خواهد داشت، زیرا من شنیدم که رسول خدا صلی الله علیه و آله فرمود: یا علی، جز مؤمن تو
پیامبر صلی الله علیه و آله: خداوند پنج چیز را بر مردم فرض نمود و آنها چهارتای آن را گرفته و یکی را رها کردند که نماز و زکات و روزه و حج است. اصحاب گفتند: پس آن یکی که ترک کردند چیست؟ فرمود: ولایت علی بن أبی طالب. عرض
