امام باقر و امام صادق علیهماالسّلام در خصوص شأن نزول آیه «فَلَمّا رَأَوْهُ زُلْفَةً سیئَتْ وُجوهُ الَّذینَ کَفَرواْ وَ قیلَ هذَا الَّذی کُنتُم بِهِ تَدَّعون»{هنگامی که آن را از نزدیک می‌بینند، صورت کافران زشت و سیاه می‌شود، و به آنها گفته می‌شود: «این همان چیزی است که تقاضای آن را
امام موسی بن جعفر علیهماالسلام: در آیه «فَأذَّنَ مُؤَذِّنُ بَیْنَهُمْ أن لَعْنَةُ اللَّهِ عَلی الظّالِمینَ»{فریادزننده‌ای میان [اهل بهشت و جهنم] با صدای بلند اعلام می‌کند که: «لعنت خدا بر ستمکاران»}(اعراف/44)، منظور از «مؤذّن» امیرالمؤمنین علیه‌السلام است که آن‌چنان ندایی برمی‌آورد که همه خلایق بشنوند.
ابن عباس: علی علیه‌السلام فقط چهار سکه نقره داشت. یک سکه را شب صدقه داد، یک سکه دیگر را روز، و یک سکه را پنهانی صدقه داد و آخرین سکه را هم علنی. در نتیجه آیه «الَّذینَ یُنفِقونَ أمْوالَهُم بِاللَّیْلِ وَ النَّهارِ سِرًّا وَ عَلانیَةً فَلَهُمْ أجْرُهُمْ عِندَ رَبِّهِمْ وَ
امام صادق علیه‌السلام درباه شأن نزول آیه «وَ بَشِّرِ الَّذینَ آمَنُواْ أنَّ لَهُمْ قَدَمَ صِدْقٍ عِندَ رَبِّهِم»{به کسانی که ایمان آورده‌اند بشارت بده که برای آنها، سابقه‌ای نیک نزد پروردگارشان است}(یونس/2) فرمود: این آیه درباره ولایت علی بن ابی طالب علیه‌السلام نازل شده است.
امام صادق علیه‌السلام درباره مصداق [دعای حضرت ابراهیم(ع) در] آیه «وَ اجْعَلْ لی لِسانَ صِدْقٍ فِی الآخِرینَ»{نامی نیک از من در بین آیندگان به‌یادگار بگذار}(شعراء/84) فرمود: او علی بن ابی طالب علیه‌السلام است. ولایت او به ابراهیم علیه‌السلام عرضه شد، ابراهیم(ع) هم گفت: خدایا، او را در نسل من قرار
جابر بن عبدالله انصاری: به امام باقر علیه‌السلام عرض کردم: آیه «لَقَدْ رَضیَ اللَّهُ عَنِ الْمُؤْمِنینَ إذْ یُبایِعونَکَ تَحْتَ الشَّجَرَةِ»{خداوند از مؤمنان -هنگامی که در زیر آن درخت با تو بیعت کردند- راضی و خشنود شد}(فتح/18) شامل چند نفر است؟ فرمود: 2200 نفر. عرض کردم: آیا علی علیه‌السلام هم در
امام باقر علیه‌السلام: مصداق آیه «قُلْ هٰذِهِ سَبیلی أدْعواْ إلَی اللَّهِ عَلٰی بَصیرَةٍ أنَا وَ مَنِ اتَّبَعَنی»{بگو: این طریقه و راه من است که من و هر کس پیرو من است بر پایه بصیرت و بینایی به سوی خدا دعوت می‌کنیم}(یوسف/108) اختصاصاً علی بن ابی طالب علیه‌السلام است؛ و اگر
امام باقر صلوات‌الله‌علیه: در آیه «قُلْ هٰذِهِ سَبیلی أدْعواْ إلَی اللَّهِ عَلٰی بَصیرَةٍ أنَا وَ مَنِ اتَّبَعَنی»{بگو: این طریقه و راه من است که من و هر کس پیرو من است بر پایه بصیرت و بینایی به سوی خدا دعوت می‌کنیم}(یوسف/108)، منظور از ضمیر«ی»، رسول خدا صلی‌الله‌علیه‌وآله و منظور از
امام سجاد علیه‌السلام: اولین کسی که خود را به خدا فروخت، علی بن ابی طالب علیه‌السلام بود. مشرکان دنبال پیامبر صلی‌الله‌علیه‌وآله بودند که شب از رختخواب بیرون آمد و به همراه ابوبکر از شهر خارج شد و علی(ع) در بستر او خوابید. وقتی مشرکان آمدند، علی علیه‌السلام را در بستر
ابن عباس: آیه «وَ مِنَ النّاسِ مَن یَشْری نَفْسَهُ ابْتِغاءَ مَرْضاتِ اللَّهِ وَ اللَّهُ رَئوفُ بِالْعِباد»{از میان مردم کسی است که جان خود را برای طلب خشنودی خدا می فروشد، و خدا نسبت به [این ] بندگان مهربان است.}(بقره/207) در شأن علی بن ابی طالب نازل شد وقتی که در
