ابن عباس درباره آیه «أمْ یَحْسُدونَ النّاسَ عَلیٰ ما آتاهُمُ اللَّهُ مِن فَضْلِهِ»{به مردم، برای آنچه خدا از فضل خویش به آنان عطا کرده حسادت می‌کنند}(نساء/54) می‌گوید: این آیه درباره رسول خدا صلی الله علیه و آله و علی علیه‌السلام نازل شد.
امام حسن علیه‌السلام، آیه «وَ أمّا بِنِعْمَةِ رَبِّکَ فَحَدِّث»(ضحی/11) را اینگونه معنا کرده‌اند: ای محمّد، در مورد الطاف ابوطالب در حق خودت، و فضائل علی علیه‌السلام در کتاب خدا سخن بگو تا ولایت او را بپذیرند.
امام باقر علیه‌السلام درباره آیه «يَعْرِفونَ نِعْمَةَ اللَّهِ ثُمَ يُنْکِرونَها وَ أکْثَرُهُمُ الْکافِرونَ»{آنها نعمت خدا را می‌شناسند؛ سپس آن را انکار می‌کنند؛ و اکثرشان کافرند}(نحل/83) می‌فرماید: خداوند مردم را با ولایت علی علیه‌السلام آشنا کرد و به آنان امر فرمود که ولایت وی را بپذیرند، اما [بعضی از] آنها بعد
امام باقر علیه‌السلام درباره آیه «یُدْخِلُ مَن یَشاءُ فی رَحْمَتِهِ»{هر که را بخواهد، در رحمتش وارد می‌کند}(شورا/8 و انسان/31) می‌فرماید: منظور از «رحمت»، علی بن ابی طالب علیه‌السلام است.
امام باقر علیه‌السلام: در آیه «قُلْ بِفَضْلِ اللَّهِ وَ بِرَحْمَتِهِ فَبِذٰلِکَ فَلْيَفْرَحوا»،{بگو که باید به فضل و رحمت خدا شادمان شوند}(یونس/58)، منظور از «فضل‌الله»، اقرار به نبوّت رسول خدا صلی الله علیه و آله است و منظور از «رحمته» اقرار به ولایت علی علیه‌السلام است.
امام باقر علیه‌السلام درباره آیه: «وَ یُؤْتِ کُلَّ ذی فَضْلٍ فَضْلَهُ»{به هر صاحب فضیلتی، به مقدار فضیلتش ببخشد}(هود/3) می‌فرماید: او علی بن ابی طالب علیه‌السلام است.
ابن عباس: در آیه «قُلْ بِفَضْلِ اللَّهِ وَ بِرَحْمَتِهِ فَبِذٰلِکَ فَلْيَفْرَحوا»،{بگو که باید به فضل و رحمت خدا شادمان شوند}(یونس/58) منظور از «فضل‌الله» پیامبر صلی الله علیه و آله است و منظور از «رحمته» علی علیه‌السلام است.
ابو سعید خدری: وقتی آیه «يا أيُّهَا الَّذينَ آمَنوا اتَّقوا اللَّهَ وَ کونوا مَعَ الصّادِقينَ»{ای کسانی که ایمان آورده‌اید، خداترس باشید و با صادقان باشید}(توبه/119) نازل شد، رسول خدا صلی الله علیه و آله رو به صحابه کرده و فرمود: آیا می‌دانید این آیه درباره چه کسی نازل شد؟ عرض
امام باقر علیه‌السلام در خصوص آیه 23 سوره احزاب فرمود: منظور از «رِجالٌ صَدَقواْ ما عاهَدواْ اللَّهَ عَلَیْهِ» یعنی مردانی که هرگز تغییر نمی‌کنند. منظور از «فَمِنْهُم مَن قَضىٰ نَحْبَهُ» یعنی کسانی که اجلشان سر رسید، که حمزه و جعفر بن ابوطالب بودند. و منظور از «وَ مِنهُم مَن یَنتَظِرُ»،
امام باقر علیه‌السلام درباره مصداق آیه «مِنَ الْمُؤْمِنینَ رِجالٌ صَدَقوا ما عاهَدوا اللَّهَ عَلَیهِ فَمِنْهُمْ مَنْ قَضىٰ نَحْبَهُ وَ مِنْهُمْ مَنْ ینْتَظِرُ وَ ما بَدَّلوا تَبْدیلًا»{از مؤمنان مردانى هستند که به پیمانى که با خدا بسته بودند وفا کردند. بعضى بر سر پیمان خویش جان باختند و بعضى چشم به
