روزی صحابه گفتند: هیچ حرفی بیش از الف در کلام کاربرد ندارد. امیرالمؤمنین علیه السلام برخاست و فی‌البداهه خطبه‌ای طولانی مشتمل بر ستایش خدا و درود و سلام بر پیامبرش ایراد کرد. همچنین خطبه دربردارنده مطالبی مثل بیم و امید، توصیف بهشت و جهنّم، پند و اندرز و موعظه و
امیرالمؤمنین علیه‌السلام در کوفه خطبه گفت و وقتی ناتوانی آنها را دید فرمود: بعد از من همراه با کدام امام می‌جنگید؟! و بعد از خانه‌هایتان از کدام خانه محافظت می‌کنید؟! بدانید که بعد از من با خواری فراگیر و شمشیر برّان که اثرش زشت است و ظالمان آن را برای
أسماء بنت عُمیس: همراه رسول الله در – الضهیاء یا الصهباء نزدیک خیبر- بودیم. رسول الله نماز ظهر را خواند و علی علیه السلام را فرا خواند و از او برای انجام کاری یاری خواست. عصر فرا رسید و پیامبر برخاست و نماز عصر خواند. علی علیه السلام آمد و
جَریر: هنگامی که حجّاج به قدرت رسید، کمیل بن زیاد را خواست و او از دستش فرار کرد. حجاج قوم و قبیله آن ها را از حقوق حکومت محروم ساخت. هنگامی که کمیل اوضاع را این گونه دید گفت: من پیرمرد سالخورده‌ای هستم، عمرم به سر آمده، شایسته نیست که
ثابت بن أفلج: نیمه شب اسبم را گم کردم. به در خانه امیرالمؤمنین علیه السلام آمدم. وقتی به در رسیدم قنبر بیرون آمد و به من گفت: ای ابن أفلج، به سراغ عوف بن طلحه سعدی اسبت برو و اسبت را از او بگیر.
امیرالمؤمنین علیه السلام به اهل بصره فرمود: من حق امانت شما را ادا کردم و شما را به غیب نصیحت کردم، ولی شما مرا متهم کردید و دروغگو شمردید، خداوند نیز جوان ثقیف را بر شما مسلّط می‌کند. گفتند: جوان ثقیف کیست؟ گفت: مردی که تمام حرمت‌های الهی هتک می‌کند.
جُویریه بن مُسهِر: همراه علی بن ابی طالب، هنگام عصر، از پل رود الصراه گذر کردیم. فرمود: این زمین عذاب کشیده است و بر هیچ نبی و وصی شایسته نیست در آن نماز بخواند ولی هر کس از شما بخواهد نماز بخواند می‌تواند. مردم در چپ و راست پراکنده شده
سوید بن غفله: من نزد امیرالمؤمنین علیه‌السلام بودم که مردی پیش او آمد و گفت: ای امیرالمؤمنین! من از وادی القری می آیم و خالد بن عُرفُطه درگذشت. امیرالمؤمنین علیه‌السلام فرمود: او نمرده است. آن مرد دوباره همان حرف را زد، حضرت فرمود: نمرده است و از او رو گرداند.
امیرالمؤمنین علی علیه السلام: پسر هند(=معاویه) نمی‌میرد تا این که صلیب بر گردنش آویخته می‌شود. و همان طور شد که علی علیه السلام فرمود. پ ن: منظور تظاهر به مسیحیت است.
امیرالمؤمنین علیه‌السلام: چه بسیار کشتارها و مصیبت‌هایی که حکومت بنی‌عباس آن را با ترس و ناامیدی به وجود می‌آورند. برای آنها، شهری به نام زوراء(=بغداد) میان دجله و دُجَیل بنا می شود. در ادامه و پس از توصیف بغداد، فرمود: در آن شهر، پادشاهان بنی شیصبان که بیست و چهار
